พายุรักนายหัวร้าย

นายหัวเดวิด การ์เซีย พรตอนันต์ เขารอเวลาที่จะได้ต้อนรับล้อมดาวเข้ามาเป็นผู้หญิงข้างกายนานแล้ว ต่อไปนี้เขาจะได้เธอมาเป็นภรรยา เขารุกหนัก อ่อยแรง เกี้ยวสาวด้วยมารยาชายเท่าที่เขาจะสรรหามาได้ ทำทุกวิถีทางให้ล้อมดาวใจอ่อน ยอมเป็นเมียนายหัวเดวิดคนเดียว ล้อมดาวแทบตั้งตัวไม่ทันเมื่อถูกอ่อยออดอ้อนจากผู้ชายที่ใครๆ ต่างหลงใหลได้ครอบครอง แต่เขากลับรุกประชิดเธอจนรั้งหัวใจไว้ไม่ได้จนตกหลุมรักผู้ชายน่ารักแบบเขาเข้าอย่างจัง เขามันผู้ชายตัวร้าย
...........................................................
“จะไปไหน”
“ฉันจะไปนอนที่โซฟาข้างนอกค่ะ”
“ไม่กลัวเหรอ?” เดวิดพูดแล้วแอบยิ้มในใจ เมื่อเห็นท่าทางเลิ่กลั่กของล้อมดาว เจ้าตัวหันมาทำหน้าเจื่อนๆ ใส่เขา
“คงไม่มีอะไรน่ากลัวไปกว่าคุณแล้ว” ล้อมดาวเชินหน้าขึ้นจ้องมองเขาแล้วก็ต้องแก้มแดงเมื่อเจอสายตาล้อเลียนของเดวิด เธอยกมือขึ้นกอดอกทำท่ามั่นใจ หมุนตัวเดินไปที่ประตูห้อง
“ผีน่ะไม่กลัวเหรอ ก็ตามใจนะ” เดวิดพูดเสร็จแล้วก็ทิ้งตัวนอนสบายๆ ขยับยุกยิกไปมา ดึงผ้าห่มมาคลุมตัว ปิดตานอนหลับไม่สนใจล้อมดาวอีกเลย
“ผีอะไร?” ล้อมดาวหันขวับมามองคนพูดที่ขยับตัวนอนหลับตาสบายอยู่บนเตียงกว้างกางแขนขาเต็มที่ ถามไปด้วยความหวาดหวั่น
“มีก็แล้วกันน่า อยากจะออกไปนอนข้างนอกก็ปิดประตูห้องให้ด้วยก็แล้วกัน ฉันจะนอนแล้ว” เดวิดไม่ตอบ ทำเป็นพลิกตัวตะแคงนอน แต่แอบหรี่ตาขึ้นมองว่าล้อมดาวจะทำอย่างไร เขาเห็นเธอยืนหันหน้าหันหลังลังเลอยู่หน้าประตูห้อง และค่อยๆ ถอยกลับเข้ามาที่เตียงนอนช้าๆ ความเจ้าเล่ห์ร้ายกาจผุดขึ้นมา เขาค่อยๆ เอื้อมมือไปที่แผงควบคุมไฟภายในที่อยู่ข้างหัวเตียง เขากดปิดอย่างรวดเร็ว ไฟในห้องดับพรึ่บพร้อมกับเสียงหวีดร้องของล้อมดาว
“ว้าย คุณเดวิดอ้าย” ล้อมดาวสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจเมื่ออยู่ดีๆ ไฟในห้องก็ดับวูบ เธอกระโดดขึ้นมาบนเตียงผวาซุกตัวเข้าหาเขาอย่างรวดเร็ว เกาะกอดซุกใบหน้ากับแผ่นหลังของเขาที่โผล่พ้นผ้าห่มมาเนื้อตัวสั่นเทาไปด้วยความหวาดกลัว เดวิดรีบหันมาแล้วตวัดแขนกอดร่างของล้อมดาวเอาไว้แนบอกแกร่งปลอบโยน เจ้าตัวคงกลัวจริงๆ ไม่อย่างนั้นก็คงไม่ผวาเข้ามาแบบนี้
“ชู่ว์” เขากอดพร้อมกับกดจูบที่หน้าผากนูนเป็นการปลอบประโลม และก็ตวัดผ้าห่มคลุมร่างของล้อมดาวเอาไว้ข้างใต้เช่นเดียวกับเขา ล้อมดาวยังคงสั่นผวาอยู่หายใจรัวเร็ว ก่อนจะรู้ตัวก็พยายามผลักเขาออกไปให้ห่างพลิกตัวนอนหันหลัง เธอนอนเตียงเดียวกับเขาก็ได้เตียงออกกว้างไม่เห็นจะต้องนอนซุกอกเขา เมื่อกี้ก็แค่ตกใจแค่นั้นเอง
“ไม่ต้องกอดค่ะ ฉันไม่ได้กลัวสักหน่อย”
“ไม่กลัวแล้วทำไมต้องตัวสั่น” เดวิดไม่ยอมคลายอ้อมแขนตามที่ล้อมดาวบอกง่ายๆ เขายังคงดึงรั้งกอดร่างเล็กเอาไว้แนบอกแน่น
“ฉันเปล่าสั่นนะ” ล้อมดาวส่ายหน้าในความมืด พยายามแกะมือของเขาออกให้ได้ ในสั่นรัวทั้งตื่นเต้นจากความกลัวผี และตอนนี้ก็ยังมาตื่นเต้นในอ้อมกอดของเขาอีก
“นอนเถอะฉันจะคอยป้องกันเธอจากผีเองไม่ต้องกลัว” เดวิดกระซิบบอกเสียงแผ่วเบากับกลุ่มผมนุ่ม กดจูบที่บ่าเล็กๆ
“คุณน่ากลัวกว่าอีก”
...................................................
“ได้ฉันแล้วก็ต้องรับผิดชอบฉันด้วยจำเอาไว้” เดวิดกระซิบบอกกับล้อมดาวแผ่วเบา มือไม้ที่กอดรัดก็ลูบไล้ที่หน้าท้องแบนราบและค่อยๆ เลื่อนขึ้นไปที่อกอวบอิ่ม ล้อมดาวดวงตาปรือปรอยและต้องเบิกขึ้นเมื่อได้ยินที่เขาพูดออกมา เธอสิต้องพูดแบบนี้ไม่ใช่เขาคนอะไร บังคับหว่านล้อมใช้ประสบการณ์ที่มีมากกว่าทำให้เธอคล้อยตามอย่างง่ายดาย ก่อนหน้านี้ยังทำเป็นโกรธโมโหใส่เธออยู่เลย พอสมใจแล้วก็มาทำเป็นพูดดี
ล้อมดาวพยายามแกะมือของเขาออกจากอกของเธอ เพราะปลายนิ้วเขาเริ่มจะไม่อยู่สุข เธอเริ่มเจ็บที่ใจแปลบๆ ที่ใจกลางร่างและความอบอุ่นของเขาก็ยังคงให้ความรู้สึกในกายราวกับว่าเขาไม่ได้ผละออกไปไหน เธอหน้าร้อนผ่าวเนื้อตัวสั่นเทาด้วยความรู้สึกผิดอับอายกับตัวเองที่หลงใหลไปกับบทรักที่เขามอบให้
“ฉันไม่รับผิดชอบอะไรทั้งนั้น และไปให้พ้นหน้าฉันด้วย” ล้อมดาวไล่เขาเสียงเบาๆ พูดไปแล้วก็ต้องกัดปากเอาไว้ หัวใจรู้สึกแปลบๆ
“แน่ใจว่าจะให้ฉันไปให้พ้นหน้าจริงๆ อย่างนั้นเหรอหืม”
“ใช่ค่ะ” ล้อมดาวพูดออกไปด้วยปากที่ไม่ตรงกับหัวใจตอนนี้สักเท่าไหร่
“ฉันไม่ไปหรอก ฉันมันคนหน้าด้านเธอก็รู้นี่ ตอนนี้ฉันเป็นผัวเธอแล้วเธอก็ต้องรับผิดชอบฉัน”
เดวิดมีความหน้ามึนตีเนียน ไล่เขาแบบนี้คงจะน้อยใจเสียใจเลยพูดออกมา ขืนเขาไปจริงๆ ได้ร้องไห้เป็นเผาเต่าแน่ๆ เรื่องอะไรจะไปตามที่เจ้าตัวไล่กันเล่า หน้าเขาด้านยิ่งกว่าถนนราดพื้นด้วยคอนกรีตเสียอีก ทำมึนๆ เนียนๆ เข้าไว้แค่นี้ก็จบแล้ว เชิญไล่ไปเหรอ ไล่บ่อยเขาก็จะคอยจับปล้ำแบบนี้ เปลี่ยนเสียงไล่เป็นเสียงร้องครางดีกว่า เพราะมันเร้าใจกว่ากันเยอะเลย เขาทั้งรักและหวงแหนคนในอ้อมแขนอย่างยากที่จะถอนตัวแล้ว
“คุณมัน..คนเอาแต่ใจ หน้าด้านที่สุด”
“ไม่เถียง”