ภรรยา เจ้าช่วยหึงข้าบ้างได้หรือไม่

“ชะตาหนึ่งนางจะเป็นหงส์ที่บินเคียงคู่มังกร ได้ครองรักแท้จนแก่เฒ่า ทั้งคู่จะนำพาให้แผ่นดินใต้หล้านี้เป็นสุข และรุ่งเรืองปุถุชนต่างสรรเสริญ”

เมื่อคู่สามีภรรยาได้ยินดังนั้นต่างดีใจ และโล่งอก มองหน้าส่งยิ้มให้แก่กัน

“แต่ว่า...” เฉิงฮูหยิน และแม่ทัพเฉิงเริ่มมีสีหน้าที่กังวลอีกครั้ง

“อีกชะตาหนึ่งนางจะเป็นผู้ยิ่งใหญ่ครองใต้หล้าเป็นหงส์ที่เหยียบมังกรไว้ใต้เท้า การได้มาซึ่งอำนาจต้องแลกมาด้วยสิ่งสำคัญของนางหลายอย่าง นางจะได้นั่งบนบัลลังก์ปุถุชนต่างนับถือ”

“ขอถามหมิงไต้สือ สิ่งสำคัญของนางคืออันใด”

“แม่ทัพเฉิง อาตมาบอกสิ่งที่อาตมาเห็นได้เพียงเท่านี้ การร่วงรู้ลิขิตสวรรค์มีข้อจำกัด และไม่สามารถแพร่งพรายออกมาได้”

“ข้าต้องทำอย่างไรเจ้าคะ ไม่ให้นางพบกับชะตาที่สอง”

หมิงไต้ซือส่ายหน้า แล้วกล่าวกับคู่สามีภรรยา

“เฉิงฮูหยิน แม่ทัพเฉิง ชะตาทั้งสองนี้แม่หนูน้อยจะเป็นผู้เลือกเอง อาตมาขอเตือนท่านทั้งสอง ชะตาของแต่ละคนไม่มีใครสามารถเปลี่ยนมันได้ แม้แต่เทพยังไม่สามารถฝืนลิขิตชะตาของตนเอง ขอพวกท่านปล่อยวางแล้วให้หนูน้อยเลือกชะตาของตนเองเถิด”

คู่สามีภรรยาได้ยินดังนั้นก็ยังไม่สามารถคลายความกังวลออกไปได้

“หมิงไต้ซือข้าขอบคุณท่านมากที่ ช่วยดูดวงชะตาให้บุตรสาวของข้า”

“แม่ทัพเฉิง บุตรสาวของท่านคนนี้เป็นเด็กที่มีบุญบารมีมากนัก ข้าอวยพรให้นางเลือกเส้นทางชีวิตของตนเองในทางที่ถูก”

“ขอบคุณหมิงไต้ซือเจ้าค่ะ”

“วันนี้ข้า และฮูหยิน ขอกลับก่อน ไม่รบกวนหมิงไต้ซือแล้ว”

หมิงไต้ซือมองตามหลังแม่ทัพเฉิง และเฉิงฮูหยินที่กำลังเดินออกจากอาราม อืม... เด็กน้อยคนนี้เป็นผู้มีบุญบารมีมาเกิด เติบโตไปต้องเป็นหญิงสาวที่งดงาม มากความสามรถ มีเสน่ห์มากล้น เป็นที่หมายปองของบุรุษ บุรุษ!? ถ้ากล่าวให้ถูกต้องต้องเป็นที่หมายปองของสตรีต่างหากล่ะ!!

“แม่ทัพเฉิง!! อาตมาลืมแจ้ง!! อ้าวไม่ทันเสียแล้ว”

“เฮ้อ...ชะตาชีวิตช่างแปลกเหลือเกิน โฮะ โฮ...”