ลิขิตรักคือเธอ

....ถ้าเป็นเมื่อก่อน....หากมีใครพูดถึงเรื่องการกลับชาติมาเกิด

มธุรินก็คงจะนึกถึงฉากต่าง ๆ ในภาพยนต์ที่เคยดู....และไม่คิดว่า

จะได้มาเจอเรื่องราวเหล่านี้กับตัวเอง......วินาที ที่ลมเย็นหนาวยะเยือกนั้น

พัดผ่านผิวกาย กับเสียงเบา ๆ ที่ราวกับพูดมาจากที่ไกลแสนไกล

"เจอแล้ว....แม่พิกุล พี่คิดถึงแม่พิกุลเหลือเกิน"

..............................................................................................................................................................

นิยายเล่มที่หนึ่งในซี่รี่ย์ ........ลิขิตคือรักเธอ....

1) ลิขิตรักคือเธอ
2) คือรัก ลิขิตเธอ
3) คือเธอ ลิขิตรัก

สามารถ อ่านต่อกันก็ได้ หรือจะอ่าน แยกที่ละเล่ม ก็ไม่ทำให้สับสนแต่ประการใดค่ะ

...............................................................................................................................................................

ตัวอย่าง
"ทอง”เสียงหล่อนสั่นเครือด้วยความสงสารก้มลงกอดกับทาสหนุ่มอย่างสิ้นอาย ความรักที่มีในหัวใจมันเปี่ยมล้น
“บัดสีบัดเถลิงเสียจริง”เสียงทรงอำนาจตวาดก้องอยู่เบื้องหลัง เจ้าคุณภักดีผู้เป็นพ่อของหล่อนนั่นเอง ท่านเอาดาบมาชี้หน้าทองอย่างโกธรจัด
“มึงตายเสียเถอะไอ้ทาสเนรคุณกล้าทำเรื่องด่างพร้อยให้ลูกของกู” เจ้าคุณภักดีพูดพร้อมกับตวัดดาบใส่ด้านหลังของทองอย่างจัง

“อ้ากกกกกก !” เสียงทาสหนุ่มร้องโหยหวน
“ไม่นะเจ้าคะเจ้าคุณพ่อ ลูกรักทองอย่าได้ทำร้ายเขาเลย” หล่อนอาจหาญเข้าปกป้องทาสหนุ่ม
“นังลูกไม่รักดีสันดานไพร่ท่านเจ้าพระยาบุญยศักดิ์ท่านจะเมตตาตกแต่งกับเอ็งแล้วดูเอ็งสิมาเกลือกกลั้วกับพวกทาสมันน่านัก”

ท่านเจ้าคุณเงื้อดาบจะฟันชายหนุ่มที่หล่อนแสนรักและแสนสงสาร
“ช้าก่อนท่านเจ้าคุณ” เสียงใครอีกคนห้ามขึ้น เขามองมายังหล่อนเพียงเล็กน้อย สีหน้าของเขาแทนที่จะมีเมตตากลับดูโหดเหี้ยมอย่างน่าขนลุก
“ท่านเจ้าพระยาบุญยศักดิ์” เจ้าคุณภักดีอุทานอย่างเกรง ๆ
“ให้ผมจัดการกับมันเองเถอะขอรับรับรองว่าไม่ว่าชาตินี้หรือชาติหน้ามันก็จะไม่กล้าหวนกลับมารักแม่พิกุลอีกเลย” เจ้าพระยาบอกด้วยสายตาโหดเหี้ยมพลางสั่งทาสของตนเองให้ลากทองไปกับพื้น

****************************************************************************************************************

หล่อนตัดสินใจถามทางกับชายหนุ่มคนหนึ่งที่เดินผ่านมา ชายคนนั้นหยุดมองหน้าหล่อนนิ่งค้าง
และหล่อนเองก็เช่นกันที่เผลอมองจ้องสบสายตาที่เหมือนคุ้นเคยมาแต่ชาติปางไหน มธุรินรู้สึกเหมือนมีไฟฟ้าสถิตแล่นไปทั่วร่างกาย ก่อนจะรีบดึงสติกลับมาเมื่อเวลาผ่านไปหลายนาที
“คุณคะคือฉันถามว่าแผนกออกแบบอยู่ชั้นไหนคะ ?” หล่อนย้ำและเหมือนเรียกสติชายผู้นั้นให้กลับมาด้วย

“เอ่อครับขอโทษที ผมเอ่อ...คือว่าไงนะครับ ?” เขาถามซ้ำราวกับคนที่เพิ่งเรียกสติกลับคืนมาได้
มธุรินจ้องมองเขา แม้จะเป็นระยะเวลาเพียงชั่วครู่ แต่หญิงสาวสรุปรูปลักษณ์ของเขา ได้เพียงสั้น ๆ ในใจ “โคตรหล่อ!”
แล้วหัวใจของหล่อนก็กลับมีความรู้สึกแปลก ๆ ขึ้นมา ความรู้สึก คิดถึง โหยหาราวกับได้เจอ คนสำคัญที่ห่างหายจากกันไปนานอีกครั้ง

***************************************************************************************************************

*********คำเตือน********* นิยายเรื่องนี้ มีบางฉากบรรยาถึงเลือด การบาดเจ็บ จากการถูกทำร้าย


********ราคาโปร ถูกม๊าก ๆๆๆๆๆ ****ซื้อระบบWeb / Android ถูกว่า Apple (iOS) นะคะ****