เหยียบฝุ่นชอล์ก

เขาชำเลืองดูครูใหญ่อย่างละเอียด ครูเพียรอยู่ในวัยกลางคน ๔๐ กว่าๆ ดูท่าทางคล่องแคล่ว อารมณ์แจ่มใส
“ผมจะให้คุณสอนชั้น ป.๔ เอาเลย ตามสบาย อะไรดีทำเลย อย่าเกรงใจ สู้กับโรงเรียนในเมืองเขาให้ได้มีอะไรขัดข้องบอกผม”
“มีปัญหาอะไรบ้างครับครูใหญ่”
“เกี่ยวกับเด็กหรือ...เด็กขาดเรียน”
ครูเพียรนิ่งอึ้ง มันเป็นคำถามที่ทำให้เขาต้องหยุดยิ้ม และถอนใจ แต่ครูใหญ่ยังไม่โยนปัญหานี้ให้ครูใหม่เขาเก็บไปคิดให้เกิดความท้อใจ
“ชาวบ้านเป็นยังไงครับ” ครูหนุ่มถามหวาดๆ เขาเคยรู้ว่าบ้านนอกนั้นใช้อำนาจเถื่อน ปกครองกันด้วยปืน
“กับครูเขาไม่ค่อยยุ่งหรอกครับ อย่าห่วงเลย”