แม่ม่ายกรุงเทพฯ

“ทำไมคุณเขียนแต่เรื่องแม่ม่าย”
“ทำไมให้แม่ม่ายเป็นนางเอก”
“คุณชอบแม่ม่ายหรือ”
“หรือคุณมีแฟนเป็นแม่ม่าย”
คำถามเหล่านี้เป็นตัวอย่าง คำถามที่ใครต่อใครพากันถามข้าพเจ้า แม้แต่เวลาให้สัมภาษณ์ พวกเขียนเรื่องเกี่ยวกับนักเขียนหรือพวกนักเรียนนักศึกษาที่จะไปทำรายงานส่งอาจารย์ ข้าพเจ้าไม่ได้คิดมาก่อนว่าจะมีคนตั้งข้อสังเกตอย่างนี้
“มีมากนักหรือ” ข้าพเจ้าเถียง
“เกือบทุกเรื่อง มีแต่แม่ม่ายทั้งนั้น” เด็กสาวผู้หนึ่งเถียง
“หรือครับ” ข้าพเจ้าไม่ได้นับ
แล้วเธอก็เอ่ยชื่อในนวนิยาย เรื่องสั้นของข้าพเจ้าออกมาทีละคน ทำให้ต้องนิ่งคิดว่า ตัวเรานี้ชอบแม่ม่ายจริงอย่างเขาว่าเสียแล้วหรือ หรือพวกสาวๆ เขาโกรธแม่ม่ายมาเหยียบย่ำความเป็นสาวบริสุทธิ์ของเธอเหมือนกับโลกนี้สิ้นไร้สาวงามที่จะเอามาเป็นนางเอกนวนิยาย