เส้นขนานของสองเรา

เธอและเขาต่างกันราวฟ้ากับดิน เธอเป็นเพียงพนักงานทำความสะอาดของโรงแรม เขาเป็นถึงผู้จัดการหนุ่มของบริษัทระดับโลกที่คุมทั่วทั้งเอเชียแปซิฟิก หนุ่มหล่อเนื้อหอมฐานะดี
เขานอนห้องแอร์ เธอนอนห้องพัดลม
เขากินอาหารที่ห้องอาหาร ส่วนเธออาหารแคนทีนและอาหารข้างทาง
เขาหล่อดูดีตั้งแต่เท้าจรดหัว ส่วนเธอหัวยุ่งหน้ามันยุ่งกับการทำความสะอาดห้อง
และที่สำคัญเขาโสด ส่วนตัวเธอมีแฟนแล้ว
จากเหตุการณ์ในวันนั้นทำให้ทั้งสองต้องมาแนบชิดแต่ไปด้วยกันไม่ได้ดังเช่นเส้นขนานของสองเรา

(ตัวอย่างบางตอน)
วันนั้นก็มาถึงวันที่มาร์คและพี่สาวมารับเด็กชาย ‘กัปตัน’ ไปจากอกผู้เป็นแม่
เมย์เอาลูกเข้าเต้า วันนี้สินะเป็นวันสุดท้ายที่ตาหนูจะได้ดื่มนมจากอกของเรา การเลี้ยงลูกเพียงคนเดียวและมีภาระมากมาย จะเลี้ยงให้เขาแค่ไม่อดมื้ออิ่มมื้อก็คงยาก ห้องพักเล็กๆ ที่ฉันอาศัยอยู่ จากที่ดูเล็กอยู่แล้วกลับแคบมากลงกว่าเดิม ตอนนี้ผู้คนที่ยืนอยู่ด้านในเหมือนแย่งอากาศกันหายใจ คุณมาร์คพาพี่สาว และล่ามภาษาไทย กับพี่เลี้ยงเด็กมาอีก เป็นแปดคนรวมทั้งทนายฝ่ายพวกเขา
ฉันให้ลูกดื่มนมจากอกของฉัน สายตาก็เหลือบมอง ข้อความบนเอกสารที่แปลมาเป็นภาษาไทยรอให้ฉันเซ็น
บางข้อความมันกระตุ้นก้อนในคอให้จุกขึ้นมา ต่อไปนี้นางสาวกลมเนตร วงศ์ลิขิตจะไม่มีสิทธิในตัวเด็กชาย กัปตัน หวัง ปวดใจเหลือเกิน ฉันเหมือนคนจนตรอก ยิ่งสายตาของพี่สาวคุณมาร์คมองฉัน ยิ่งรู้สึกว่าตนเองต่ำต้อย สังคมสมัยนี้คุณค่ามักจะวัดกันที่ฐานะหน้าที่การงาน ไม่แปลกหรอกที่ฉันจะโดนมองแบบนี้
ตาหนูกัปตันที่จะตัวใหญ่กว่าน้องสาว แถมกินนมเก่งกว่าน้อง กำลังหลับตาพริ้มดูดเต้าของฉันอย่างมีความสุข โดยไม่รู้ว่านี่คือมื้อสุดท้ายที่จะกินนมจากเต้าแม่
‘กินเสียลูก กินให้อิ่ม จากนี้ไปหนูจะได้กินนมกระป๋องแทนอกแม่แล้วนะ’ ฉันบอกกับลูกในใจ ไม่กล้าเปิดปากเอ่ยออกมา
อย่างน้อยหนูก็ได้มาให้แม่ชื่นชมตั้งหนึ่งเดือน หนูไปอยู่กับพ่อหนูแล้ว แม่ก็คงไม่ได้เห็นหน้าอีกเป็นแน่ ขอให้ลูกแม่เป็นเด็กที่แข็งแรงมีคนรักและเมตตาเยอะๆ หากเรามีบุญวาสนาเราคงกลับมาได้พบกันอีกครั้ง
เมื่อตาหนูอิ่มแล้วก็ทำท่าจะหลับ ฉันใช้นิ้วเกลี่ยแก้มสีแดงเบาๆ ด้วยความรักและถนอม
เพื่ออนาคตของลูกทั้งสองฉันจึงต้องยอมเสียสละยกลูกให้พ่อเขาไปคนหนึ่ง ฟังดูอาจเหมือนแม่ที่แย่ ยอมขายศักดิ์ศรี แต่บางครั้งศักดิ์ศรีมันก็กินไม่ได้
พี่เลี้ยงที่มาพร้อมคุณมาร์ค รับตากัปตันไปอุ้มไว้ ซึ่งเธอขอเสื้อที่ฉันใส่แล้วยังไม่ซักตัวหนึ่งติดไปด้วย โดยใช้เหตุผลว่าเด็กทารกอาจจะติดกลิ่นของแม่ได้
ฉันขอหอมเท้าน้อยๆ เป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะจากกัน น้ำตาที่มันไหลออกมา มันเกินความต้านทานที่จะอัดอั้นไว้ไม่อยู่จริงๆ เสียงของยัยหนูร้องขอกินนมบ้างตอนนี้ฉันแทบไม่ได้ยิน หูฉันอื้อ หน้าชา อยากร้องไห้ดังๆ หรือฉันกำลังตัดสินใจผิด...
เมื่อเห็นกิริยาท่าทางแม่ของเด็ก เหลียนปิงบอกกับน้องชายให้ไปรอที่รถด้วยภาษาจีน หากยื้อเวลาอยู่นานเกินไปแม่ของเด็กอาจจะเปลี่ยนใจไม่ยอมยกลูกให้ก็เป็นได้ สัญชาตญาณความเป็นแม่ทุกคนย่อมรู้ดี
เมื่อเห็นว่าน้องชายหอบหิ้วของไปที่รถ เหลียนปิงจึงเริ่มพูดผ่านล่ามที่เธอตั้งใจจ้างมาเพื่อสิ่งนี้
“เพื่อไม่ให้มีปัญหาหลายอย่างตามมา”
“ฉันขอเธออย่าติดต่อกับน้องชายฉันอีกเด็ดขาด มาร์คเขามีหน้าที่การงานที่กำลังไปได้สวย ฉันไม่อยากให้ใครรู้ว่าน้องชายฉันมามีลูกกับพนักงานทำความสะอาดอย่างเธอ” พี่สาวของมาร์คบอกกับกมลเนตรด้วยสายตาเชิงตำหนิ และเหยียดหยัน