เผลอใจรักคุณบอส

สมภารจะไม่อยากกินแค่ไก่วัด ทว่าตอนนี้เขาอยากได้ไก่ไปไว้ในเล้ามากกว่า

***
"ฉันกับยัยนาลองผิดลองถูกมาเป็นสิบครั้ง กว่าจะมาถึงจุดนี้ได้ แกเพิ่งลองกับบอสก็เจอแจ็คพอต อย่าลืมว่าเราต้องไปแก้บนกับไอ้ไข่” คนฟังยิ้มขำก่อนจะขมวดคิ้วมุ่นกับประโยคสุดท้ายแล้วถามอย่างงงงวย
“แก้บน?”
“ใช่แก้บน แกจำไม่ได้เหรอ ก่อนที่เราจะมาทำงานที่นี่ เราไปบนไอ้ไข่ไว้ว่าไง” จากนั้นแบมก็พูดถึงความหลังครั้งก่อนอย่างละเอียดจนอัญชิสาพูดไม่ออก
‘ขอให้พวกหนูเจอของใหญ่ๆ ยาวๆ ที่สำคัญต้องหล่อและรวยมากด้วยนะเจ้าคะ’
‘ใช่ค่ะไอ้ไข่ แล้วพวกหนูมาสมนาคุณให้อย่างหนัก’ นานากล่าวต่อพลางก้มลงกราบอย่างสวยงาม
‘นังเอิน ก้มลงกราบสิวะ’ นานาเงยหน้าขึ้นแล้วยังเห็นว่าเพื่อนสาวนั่งนิ่งเป็นหุ่น จึงขึงตาพร้อมกับกระซิบให้อัญชิสาก้มลงกราบ
เธอจำได้แล้ว!
“เฮ้ย มันก็นานแล้วนะ ไอ้ไข่ลืมไปแล้วมั้ง” อัญชิสาพูดกลบเกลื่อนความเขินอาย ตอนนั้นไม่รู้อะไรดลใจให้เธอบ้าจี้ขอตามเพื่อน แทนที่จะขอ…อืม จะขออะไรล่ะเนอะขอสามีที่รักและตามใจเราน่ะถูกแล้ว แต่เขา อาเธอร์เจ้านายมาดขรึมจะรักและตามใจเธอหรือเปล่าต้องดูกันต่อไป
“ลืมบ้าอะไรล่ะ ของแบบนี้พูดลอยๆ ไม่ได้ ว่างแล้วไปแก้บนกัน”
“ใช่ ถ้าไม่ไปแก้บน ระวังจะตกนรกอเวจีปอยเปตแสนล้านภพแสนล้านชาติชั่วนิจนิรันดร์นะคะ นะคะ”

***ฝากคุณบอสสุดหล่อไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ