เคาะชามเรียกผีพี่นุ

เมื่อมองเห็นปั๊มข้างหน้า เขากับน้องชายก็เตรียมตัวลง แต่ให้ตายเถอะ! เขาไม่อยากให้ถึงเวลานี้เลย ป้ายรถเมล์นั่น!
พอรถแล่นเทียบฟุตบาท เขากับน้องชายก็กระโดดลงตั้งแต่รถยังจอดไม่สนิทดี แล้วจ้ำอ้าวไปให้ไกลจากป้ายรถเมล์ผีแห่งนี้ น้องชายนำไปโน่นแล้ว พลันสายลมยามดึกก็พัดวูบมาจากทางด้านหลัง พร้อมกลิ่นน้ำหอมของพี่นุที่ตายไป ขนตามร่างกายเขาลุกซู่
เขาเดินพ้นป้ายรถเมล์มาได้ราว 10 เมตร ก็มีเสียงฝีเท้าใครคนหนึ่งดังอยู่เบื้องหลัง
‘หูฝาดน่า’ เขาบอกกับตัวเอง แต่เสียงรองเท้าที่สัมผัสกับพื้นถนนก็ยังดังแกรกๆ เป็นจังหวะสม่ำเสมอ
‘โธ่! พี่เอ๊ย จะตามผมมาทำไม’ ขาทั้งสองข้างเของชักแข็งค้าง ก้าวขาไม่ค่อยจะออกเอาดื้อๆ