นางบำเรอสามีเก่า

คิมหันต์...เขาเป็นสามีเก่าที่ยังคงรักเธอไม่เสื่อมคลาย
กันยกร...เธอเป็นนางบำเรอที่จะถูกเขากกกอดไว้ด้วยไฟรักชั่วนิรันดร์
-------------------------------------------------------------------------------------------------
“อย่าค่ะ ห้ามทำแบบนี้” ไม่ใช่แค่ผลักไส แต่เธอจะไม่ยอมแน่ๆ
“ทำไม” เขากดแขนทั้งสองข้างลงกับเตียง “เมื่อคืนฉันทำมากกว่านี้เธอยังไม่ขัดเลย”
“ก็บอกว่าไม่ไงคะ”
“หรือจะถนอมเนื้อตัวให้มัน”
“จิตอกุศล”
“ก็ตอบสิ...พี่ไม่ได้ใจเย็นขนาดจะอยู่เฉยๆ ยอมมองเธอจี๋จ๋ากับผู้ชายอื่นหรอกนะ”
“กับพี่ชัช พี่ชัชก็เป็นแค่พี่ชายค่ะ แต่เรื่องของเรา...”
เขาลุ้นนะ มองคิ้วที่ขมวดกันแน่น
“กันย์เปลี่ยนใจได้ไหมคะ”
“ไม่ได้!” เขากดลงไปทั้งตัว ถ้าเธอจะปฏิเสธเขาก็ข้ามศพเขาไปก่อนเถอะ
“ยกเลิก...อื้อ...” เธอถูกกระแทกปากเข้าใส่อีกแล้ว ครั้งนี้ร่างแกร่งโถมลงมากกกอดจนเหมือนเธอจะจมลงกับเตียงให้ได้
“ไม่ยกเลิก ฉันเป็นผัวไม่ใช่เพื่อนเล่น”
“ไม่ใช่ค่ะ คุณเป็นแค่...ผัวเก่า...อื้อ...” คราวนี้ปากหยักโรมรันไปทั่วทั้งปาก แก้ม และคอ
“จะมาเฉดหัวฉันง่ายๆ ก็ฝันไปเถอะ”
แควก...
“คนบ้า! นี่คุณมาฉีกเสื้อผ้าฉันทำไม” เธอรีบไขว้แขนปิดบังเนินอก แต่ไม่ทันไรเสื้อชั้นในก็ถูกกระชากลงต่ำ
“เธอเป็นของฉัน ไม่อยากเป็นเมียก็เป็นนางบำเรอ...เข้าใจไหม”
“เลว! ชอบบังคับคนอื่น ฉันไม่ยอมแล้ว ที่ดินนี่คุณจะยึดก็ยึดไป!” ไม่เห็นจะต้องมาพูดย้ำให้เธอเสียใจเลย
นี่เขาจำเป็นต้องทำร้ายจิตใจเธอครั้งแล้วครั้งเล่าด้วยเหรอ
“เออ! เลว แล้วจะมากขึ้นด้วยถ้าถูกขัดใจ”
“อย่า...”
เขาฟังเธอที่ไหน ในที่สุดเสื้อผ้าชิ้นแล้วชิ้นเล่าก็ตกลงไปที่ข้างเตียง
“ปากเธอร้องห้าม แต่ร่างกายเธอยิ่งกว่าต้อนรับอีกนะ”