คนนี้เมียผม

ฉันเบ้หน้าออกมาด้วยความเจ็บเมื่อถูกคลาสเหวี่ยงใส่ผนังอย่างแรงทันทีที่กลับมาถึงห้อง
“นายเป็นบ้าอะไรของนาย ปล่อยฉัน!” ฉันเหวใส่คนตรงหน้าด้วยความโมโหที่เขาไม่ยอมฟังเหตุผลอะไรเลย
“ขนาดโดนฉันเอาทุกวัน เธอยังคันไปหาผู้ชายคนอื่น หรือว่าลีลาของฉันมันไม่เร้าใจ…”

เพียะ! ฉันฟาดฝ่ามือเข้าไปที่ใบหน้าของคลาสเต็มแรง โดยที่ไม่รอให้เขาพูดจบประโยค
“หยุดพูดจาทุเรศๆ แล้วไปตั้งสตินะคลาส”
“…..” คนตัวโตหยุดชะงัก พลางขบกรามกำมือแน่นอย่างทำอะไรไม่ได้ ถ้าไม่ใช่ฉันคลาสคงสวนคืนกลับมาแล้ว
“ฉันกับขุนพลเป็นแค่เพื่อนกัน ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด”
“ทำไมจะไม่ผิด มันผิดตรงที่เธอมีฉันเป็นผัวแล้วยังไปยุ่งกับผู้ชายคนอื่นไง!”
ฉันเบือนหน้าหันหนีเมื่อถูกเขาตวาดใส่หน้าด้วยเสียงดังลั่น เขากำลังหึงจนหน้ามืดตามัว โดยไม่ฟังเหตุผลอะไรทั้งนั้น
“แต่นี่มันสังคมของฉัน มันจะแปลกตรงไหนถ้าฉันจะมีเพื่อนผู้ชาย!?”
“แต่ฉันไม่ให้มี” คลาสกระชากคอเสื้อนักศึกษาฉันให้เข้าหา สายตาของเขามันเต็มไปด้วยความไม่พอใจ
“ไม่ว่าจะสถานะอะไรก็ไม่ให้มี ฉันหวงของฉัน ไม่เข้าใจหรือไงวะ!”
“…..” ฉันได้แต่ยืนหน้าถอดสีให้กับความคิดประหลาดๆ ของเขา ขนาดเขามีเพื่อนผู้หญิง มีสังคมมากมาย ฉันยังไม่เคยเข้าไปก้าวก่ายเลยสักครั้ง “ฉันว่าวันนี้เราคงคุยไม่รู้เรื่องแล้ว นายกลับบ้านไปก่อนเถอะ รอให้ใจเย็นแล้วค่อยมาคุยกัน”
ฉันพยายามพูดเพื่อให้คลาสใจเย็นที่สุด แต่ไม่รู้ว่ามันจะได้ผลไหม
“คิดจะไล่ฉัน มันจะไม่ง่ายไปหน่อยหรือไง!”