สุราไร้รส

เจ้าไม่รู้จักข้า ข้าไม่รู้จักเจ้า สองเราไม่รู้จักกัน

แต่ข้ารู้ว่าเจ้าคือคนที่ปลูกดอกสาลี่ บ่มสุราไร้รสเร่ขาย

เหมือนกับที่เจ้ารู้ว่าข้าคือลูกค้าที่ซื้อสุราของเจ้า

ลิ้นของข้าด้านชา สิ้นทุกสัมผัสบนนั้น แม้แต่รสชาติของหยาดน้ำจากดวงตา

แต่ยามที่ข้าพบเจ้า ข้ากลับไม่ปรารถนาที่จะปล่อยเจ้าไปตลอดกาล


ท่านไม่รู้จักข้า แต่ข้ารู้จักท่าน สองเราไม่เคยพบพาน

แต่ข้ารู้ว่าท่านคือเจ้าของร่างนั้น ร่างที่นั่งอยู่ในเรือนหลังเขา

ใบหน้าของท่านก้มลง จรดพู่กัน ขีดเขียน แต่งแต้ม ไร้จรรยา ไร้ความโศกา

ไร้ซึ่งธรรมเนียม ไร้มารยาท

สิ้นไร้ทุกสิ่งสรร

เพราะท่านคือนายเหนือหัวของอาณาใต้หล้า

ท่านจึงไม่กริ่งเกรงสิ่งใด


สองเราจึงไม่รู้จักเนื้อแท้ของกันและกัน

เราสองจึงยังไม่รู้จักกัน


สุราไร้รส

สองเราไร้สำนึกแห่งสามัญ