ไม่รักแต่รัก

ว่างเปล่า ไร้ความหมาย และไม่มีการเกี่ยวโยง น่าจะอธิบาย กฎความสัมพันธ์ของสิ่งมีชีวิตเฉกเช่นเธอกับเขาได้ชัดเจนที่สุด
เพราะเขาคือซีอีโอ เธอเป็นเมสเซนเจอร์ แต่เอกสารด่วนไม่กี่แผ่นในค่ำคืนนั้น ก็เหวี่ยงให้ทั้งคู่เข้ามาอยู่ในจักรวาลเดียวกัน
*********
แค่ประโยคที่ว่า ‘ผมอยากได้คุณ’ กับทุกอย่างที่หลอมรวมเป็นเขาในขณะนี้มอมเมาเธอจนยอมในสิ่งที่เขาขอ
"ตามนั้น"
"คุณต้องรักษาสัญญานะ"
"ผมพูดคำไหนคำนั้น"
เจมิกาเชื่อว่าเขาจะทำตามสัญญา และเธอคิดว่าก็ไม่ได้ร้องขออะไรมากจนเกินตัว
"จำไว้เรื่องคืนนี้จะเป็นความลับ จะไม่มีใครรู้ เจอกันที่บริษัท ก็อย่าทำเหมือนว่ารู้จักผม ให้ผมเห็นหน้าคุณน้อยที่สุด หรือถ้าต้องเห็นกัน ก็พยายามอยู่ห่างจากผมอย่างต่ำยี่สิบเมตรทำได้มั้ย"
"ค่ะ" ทุกวันนี้ก็เป็นแบบนี้อยู่แล้ว ทำไมเธอจะทำไม่ได้ล่ะ
"พรุ่งนี้ต้องออกจากห้องผมไม่เกินหกโมงเช้าด้วย"
"ค่ะ"
แววตาสีท้องฟ้ายามราตรีในค่ำคืนมรสุมฉายความพึงพอใจ
เจมิกาหลับตาลง กลั้นหายใจโดยอัตโนมัติ เมื่อเขาก้มหน้าลงมาคลอเคลียปลายจมูกกับแก้มเธอ จนเธอขนลุกซู่ หวามไหวแต่ไม่รู้สึกรังเกียจหรืออยากต่อต้านสักนิด
"อาบน้ำมาหรือยัง" พฤกษ์ถามเสียงแผ่วพร่าใกล้หูเธอ
"อาบมาตอนหัวค่ำค่ะ เออ ต้องอาบอีกมั้ย"
"ไม่ต้อง" ปกติเขาขึ้นชื่อเรื่องความเป็นหนุ่มอนามัยจัด แต่ตอนนี้ให้เธอมีกลิ่นตัว กลิ่นเปรี้ยว หรือกลิ่นปาก เขาก็ไม่สน เขาต้องการเธอเดี๋ยวนี้!

- แนวชิล ฟิน แซ่บ ขายขำ สามารถโหลดตัวอย่างทดลองอ่านเพื่อประกอบการตัดสินใจ
- นิยายเรื่องนี้เคยวางขายในรูปแบบอีบุ๊กมาก่อน(แต่เป็นนามปากกาอื่น) ท่านใดที่เคยโหลดซื้อไปแล้ว ระบบจะเปลี่ยนเป็นเวอร์ชันนี้ให้ค่ะ เนื้อหามีการรีไรต์บ้างบางส่วน
- ขอบคุณทุกกำลังใจและการสนับสนุนที่มีให้กันเสมอมา...ด้วยรักจากภาริณ