ท่านนักบวช มาเป็นอาหารของข้าเถิด

“ไม่มีหนังสือ! ไปหาผู้ชายด้วยตัวเอง! ถ้าใครสบตาเจ้าก็แค่ทุบเขาแล้วลากเขาขึ้นเตียงซะ! หากเจ้าขึ้นเตียงกับเขาไม่ได้อย่ากลับมาที่นี่เด็ดขาด!”
ปีศาจกินฝันน้อย “…”
“ได้! ข้าเข้าใจแล้วเจ้าค่ะท่านอาจารย์ เชื่อมือเหยาอินได้เลย!” นางตบอกตัวเองเบา ๆ อกเล็กยืดขึ้นเล็กน้อยก่อนยกยิ้มให้ผู้เป็นอาจารย์

เหยาอินมองชายหนุ่มตรงหน้าด้วยแววตาใสกระจ่าง แม้เขาจะหัวโล้นเตียนไม่มีเส้นผมสักเส้น นางก็ล้วนมองข้ามไปเมื่อเห็นใบหน้าหล่อเหลา ร่างกายกำยำล่ำสันเผยแผงอกให้นางเห็นวับ ๆ แวม ๆ แม้จะแปลกใจที่เขาเอาสร้อยแปลก ๆ มาคล้องที่คอก็ตาม เอ๋ ลูกกลม ๆ ที่ห้อยไว้นั่นคืออะไรกัน? เม็ดสนหรือ? เครื่องประดับของมนุษย์ช่างแปลกตาจริง ๆ ทำไมถึงต้องเอาลูกไม้มาคล้องคอเช่นนั้นเล่า?


-เรื่องสั้นน่ารัก ๆ จบในเล่ม-