ปฏิญาณรัก

“น้ำหอมอะไร กลิ่นแรงมาถึงฝั่งนี้”

เขาถามเธอ จริงๆไม่ได้ฉุนเลยกลับหอมเสียด้วยซ้ำ
แต่เขาอยากหาเรื่องว่าเธอไปอย่างงั้นเอง
หญิงสาวรีบดมแขน ดมปกเสื้อของตัวเอง
เหมือนพยายามจะสำรวจกลิ่นขึ้นมาบ้าง
จนเขาแอบขำอยู่ในใจ

“ไม่ได้กลิ่นอะไรนี่ค่ะ และหนูก็ไม่เคยใช้น้ำหอมอะไรกับเขาด้วย”

หญิงสาวตอบเขาตามความเป็นจริง
เธอไม่สนใจที่จะทำอะไรที่เป็นการเพิ่มเสน่ห์ความเป็นผู้หญิงของเธอมานานแล้ว
เพราะเธอไม่อยากมีมัน ไม่อยากให้ใครมาสนใจในตัวเธอ
แล้วเธอจะไปสนใจเรื่องการใช้น้ำหอมไปทำไมกัน

“งั้นก็คงเป็นกลิ่นเฉพาะของคุณเองสิน่ะ”

เขาพูดขึ้นมาลอยๆ

“หนูไม่มีกลิ่นอะไรทั้งนั้น และครั้งสุดท้ายที่หนูใช้สบู่ ก็ในห้องน้ำที่วังนี่ละคะ”

สายน้ำผึ้งฉุนที่เขาพูดเหมือนจะว่าๆเธอมีกลิ่นตัว ถ้าจะมีก็กลิ่นสบู่ของที่นี่นั่นแหละ
แต่เธอดมดูก็กลิ่นสบู่ทั่วไป เขานั่นแหละบ้าไปเองมาจับผิดเธอ

“งั้นหรือ ถ้างั้นคงต้องสั่งให้เขาเอาไปทิ้งให้หมด กลิ่นฉุนจนน่าเวียนหัว”

เขายังพูดแหย่เธอต่อด้วยหน้านิ่งๆตามแบบของเขา