ดินแดนข้าล่มสลายไปนานแล้ว

องค์หญิงงั้นหรือ หยุดเรียกนางว่าองค์หญิงได้แล้ว แผ่นดินของนางล่มสลายไปนานแล้ว เลิกให้ความสำคัญและหยุดตามหานางกันเสียที "ว่าแต่แล้วที่ข้าไม่สวยเกี่ยวอะไรกับท่านด้วยเจ้าฮ่องเต้สารเลว"

เป่ยหน่าอันหรันอยากใช้ชีวิตดั่งเช่นคนธรรมดาทั่วไป ในอดีตนางไม่ได้รับความสนใจเช่นไร นางก็อยากให้ชีวิตปัจจุบันของนางเป็นเช่นนั้น

แต่แล้ววันหนึ่งเพราะความผิดหลาดหรืออย่างไร ทำให้นางถูกดูดเข้าไปในกงล้อแห่งกาลเวลา ย้อนเวลาร่วมกับคุณหนูที่นางดูและซ้ำไปซ้ำมาถึง 3 ครั้ง ทั้ง ๆ และดูเหมือนว่านางจะไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเรื่องนี้เลยด้วยซ้ำ

ขอได้ไหม ขอใช้ชีวิตแบบเงียบ ๆ สบาย ๆ ไม่ได้หรือ





หลังจากถูกดึงดูดให้เข้าไปร่วมชะตากรรมกับท่านหญิงเฉินมาแล้วถึง 3 ครั้ง ถึงตอนที่เสี่ยวหรันและท่านหญิงเฉินเจ้านายของนางถูกกำจัดทีไร นางเป็นอันได้ย้อนเวลากลับมาอีกครั้ง

แต่การย้อนเวลาในกาลนี้กลับมีบางอย่างแปลกไป ท่านหญิงเฉินไม่ได้ร้ายกาจดังเช่นทุกครั้ง และผู้ที่เรียกตนว่าองค์จักรพรรดิก็ดูเหมือนจะรักใคร่ชอบพอในตัวของท่านหญิงเฉิน เรียกได้ว่าใคร ๆ ก็หลงรักนางกันทั้งนั้น

เป็นหญิงงามนี่ลำบากจริง ๆ สู้เป็นหญิงรับใช้ไร้ตัวตนเช่นนางยังจะดีเสียกว่า



ชีวิตนี้ดูเหมือนจะสงบสุขไม่น้อย แต่ไม่นานความสงบสุขของนางก็ถูกทำลายลง

“จะเป็นอย่างไร ถ้าสกุลเฉินถูกกล่าวหาว่าเป็นกบฏ เพราะรับองค์หญิงจากแคว้นล่มสลายเอาไว้ในจวน” เฟิ่งเจิ้นหนานกระซิบกับนาง

มือของเฟิ่งเจิ้นหนานบีบรัดแน่นขึ้นเรื่อย ๆ ลมหายใจของนางติดขัดไม่สะดวกใบหน้าเริ่มซีดเซียวไร้สีเลือด

“หุ่นไม้ตัวใหม่ของข้า เป่ยหน่าอันหรัน”