รักลวงหลอก (ดราม่า)

รักลวงหลอกหวานกับดราม่าจะมีเนื้อเรื่องเหมือนกันครึ่งแรก หลังจากนั้นครึ่งหลังและตอนจบจะต่างกัน แต่จบแบบแฮปปี้ไม่มีใครเสียชีวิต แต่การดำเนินเรื่องต่างกันในความดราม่าในครึ่งหลังค่ะ
วินดับรถจอดสนิท ผมหันไปมองหน้าวิน วินก็มองผมอยู่มันลงจากรถ อ้อมมาหาผม ผมก็คิดว่ามันคงจะจอดดูดาวตรงนี้เพราะว่ามองเห็นชัดมากๆ แต่ผมคิดผิด พอผมลงจากรถมันก็ผลักผมไปนอนแอ่งแม่งที่เบาะหลัง “เฮ้ยทำอะไรน่ะ”ผมตกใจสุดขีด พยายามลุกจากเบาะดันตัวออกไปข้างนอก แต่ วินเหวี่ยงผมกลับไปที่เดิม พอผมจะลุกกลับขึ้นมาอีกก็โดนมันต่อบเข้าที่หน้าหนึ่งที “โอ๊ย ปล่อยกูนะ ช่วยด้วย ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยผมด้วย”ผมตะโกนสุดเสียง ยกมือต่อยออกไปมั่วๆ รู้ว่าจะถูกมันหนึ่งหมัด มันหยุดชะงักผมเลยถือโอกาสยกเท้าถีบมันคว่ำหงายหลัง แล้วรีบลุกวิ่งสุดชีวิต ผมหอบแฮ่กๆเพราะความกลัว มันกำลังจะทำอะไรผม มันกำลังจะทำอะไรผม ช่วยด้วยใครก็ได้ช่วยด้วย “มึงจะหนีไปไหน กลับมานี่” มันตามมาติดกระชากแขนผมดึงจนล้มไปกองกับพื้น ผมเจ็บที่หัวเข่า แถมจุกไปหมด ผมทั้งกลัว ทั้งเจ็บ วินดึงผมขึ้นต่อยเข้าที่ท้องผมหนึ่งที “คิดจะหนีหรอ ไม่มึงรอดหรอก”มันตะโกนใส่ผม ผมก้มลงไปคลาน หนียังไง ผมก็ต้องหนี วินเดินมากระชากผมขึ้น แล้วตบลงบนหน้าผมหนึ่งที “ดูซิแบบนี้แล้วมึงจะหนีไปไหนได้”มันต่อยเข้าท้องผมอีกสองครั้ง จุก จน พูด ไม่ ออก ผมตัวงอ มันลากผมกลับไปที่รถ นอนหงายอยู่บนเบาะหลังแคบๆ มันเดินเข้ามาดึงกางเกงยีนส์ออกจากตัวผม ดึงอันเดอร์แวร์ออกไปจนท่อนล่างผมเปลือย มือซ้ายถือกล้องถ่ายผมเอาไว้ ผมยกมือปิดหน้า ตอนนั้นผมทำได้แค่นั้นจริงๆ แรงจะขยับตัวหนีไม่มีเลย วินถอดกางเกงตัวเองออกจนผมเห็นน้องชายของมันขยายออกมาใหญ่มากจนผมกลัว มึงจะทำอะไรกู มึงจะข่มขืนกูหรอ กูเป็นเพื่อนพวกมึงนะ ฮือ ฮือ ผมร้องไห้น้ำตานองหน้า “วะ วะ วิน มึงอย่าทำอะไรกูเลย ขอร้องละ ฮือ ฮือ กูกลัว” ผมยกมือไหว้อ้อนวอนมัน มันปัดมือผมออก เข้ามาคร่อมใช้มือแยกขาผมที่หนีบเอาไว้ออก “หุบปาก อยู่เฉยๆให้กูจัดการให้เสร็จก็พอแล้ว”