ปลื้มกันต์ธีร์

“และถ้าสาเหตุที่ทำให้พี่ไม่ชอบผมเพราะ…” บลูหันหน้ามาเผชิญกับเขา ลมหายใจเริ่มติดขัดเพราะทำตัวไม่ถูก ไม่รู้ว่าเด็กตรงหน้าจะมาไม้ไหน รอฟังประโยคถัดไปอย่างตั้งใจ
“เพราะพี่ชอบพี่ปลื้มเหมือนกัน ผมว่าเรามาสู้กันอย่างแฟร์ ๆ ดีกว่า”
“ชอบ!? หึ ไม่ได้ชอบ! และไม่คิดจะชอบด้วย!” กันต์สวนขึ้นทันควันจนเด็กตรงหน้าสะดุ้ง
ชอบงั้นเหรอ ไร้สาระ มันเป็นเรื่องตลกที่น่าขันที่สุดในชีวิตของเขาเลย กันต์แค่นหัวเราะแล้วเดินช้า ๆ เข้าไปหาไอ้เด็กตรงหน้า
“ไม่ชอบ และไม่เคยคิดจะชอบ ส่วนน้องจะชอบใครก็เรื่องของน้อง” พูดจบก็เดินออกมา แต่ยังไม่พ้นประตูห้องเสียงใสก็ไล่หลังมา
“ก็ดีแล้วครับที่ไม่ได้ชอบ เพราะถ้าเกิดพี่ปลื้มชอบพี่จริง ๆ ผมคงรู้สึกแย่น่าดู"
"เพราะผู้ชายแบบพี่ไม่คู่ควรกับพี่ปลื้มเลยสักนิด”