ทัณฑ์นางไม้

ภาวินลืมตาขึ้นมาหลังจากที่สลบไปเกือบชั่วโมงโดยมีหญิงสาวคนหนึ่งคอยเช็ดตัวให้ เธองดงามราวหลุดมาจากภาพวาดจนเขาจ้องมองอยู่นานสองนานอย่างไร้มารยาท
“ที่นี่ที่ไหนครับ แล้วคุณ...เป็นใคร”
“ที่นี่บ้านฉันเองค่ะ พอดีว่าฉันไปเก็บดอกโสนเลยเห็นคุณสลบที่หน้าบ้านทรงไทยหลังนั้น” หญิงสาวตอบเขาด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือกก่อนที่จะยกขันน้ำส่งให้ดื่มเผื่อว่าตื่นมาจะกระหาย
“ขอบคุณมากนะครับ ไม่ได้คุณผมคงแย่แน่ ห่างไกลผู้คนแบบนี้”
“ไม่เป็นไรค่ะ ถือว่าฉันได้ช่วยเหลือลูกหลานผู้มีพระคุณ”
“ผู้มีพระคุณ...”
“ใช่ค่ะ คุณยายของคุณมีพระคุณกับฉัน ท่านเคยช่วยฉันสมัยที่ฉันเคยตกน้ำเมื่อนานมาแล้ว”
“อ๋อ แล้วไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไร ผมชื่อภาวิน ยินดีที่ได้รู้จักครับ” ภาวินส่งมือไปทักทายแบบสากลเพราะเขาเพิ่งจบจากเมืองนอกมาและยังชินกับวัฒนธรรมตะวันตก
“ฉันชื่อลีลาวดีจ้ะ คุณยายของคุณเป็นคนตั้งให้ฉันด้วยนะ” ลีลาวดีกล่าวทั้งที่ยังก้มหน้าไม่ยอมมองภาวิน ชายหนุ่มจึงไม่สงสัยอะไรเพราะว่าหญิงสาวคงเขินอายตามประสาสาวชาวบ้าน


ทดลองอ่านก่อนตัดสินใจซื้อ ขอให้มีความสุขในการอ่านนะคะ/จารุภา