คุณเคียงฟ้า

การพลาดพลั้งแค่ครั้งเดียว อาจจะเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมดก็เป็นได้ จากคนที่ไม่รู้จักกันมาก่อนหรือไม่แม้แต่จะอยู่ในความทรงจำของกันและกันมาก่อนหรือต่อให้เดินผ่านกันทุกวันก็ยากที่จะจดจำ แต่หลังจากวันนั้นทุกอย่างก็อาจจะแปลเปลี่ยนไปจนทำให้ต้องมาวนเวียนอยู่ใกล้ๆกัน จนอาจทำให้รู้สึกว่าโลกนี้มันเล็กนิดเดียวและความบังเอิญก็อาจมีทุกที่ได้

"มุกดา คุณแม่งโครตแย่เลย"

"กำลังนินทาฉันอยู่งั้นหรอ เคียงฟ้า"

"ค..คุณมุกดา!!"

"หึ ใช่ ฉันเอง"
.
.
.
"เดี๋ยว"

"คะ?"

เพรี้ยะ!!!

"โอ้ย!!!"

"ร้องโอดโอยอะไรของเธอกัน โดนแค่นี้เองนะ"

"โดนแค่นี้อะไรของคุณ คุณลองมาโดนเองไหมล่ะ แล้วเป็นบ้าอะไร จู่ๆ ก็มาตบกัน ประสาทแดกหรอหรือยังไง"

"เหอะ! ปากเก่ง จำเอาไว้หน่อยก็ดี นี่ฉันแค่มาเตือนเธอ อย่าได้มายุ่งกับคนของฉันอีกถ้าไม่อยากโดนหนักกว่านี้ เป็นแค่เด็กที่ได้ทุนมาเรียนก็หัดเจียมกะลาหัวไว้หน่อยก็ดี จะได้ไม่เป็นขี้ปากชาวบ้านว่าเกาะผู้ชายหวังรวยทางลัด"
.
.
.
"หุบปากซะ!!! และหยุดพล่ามได้แล้วเคียงฟ้า!!!"

"ฉันไม่ได้พล่าม! ฉันพูดความจริง!"

"ซืด~ ฉันจะบอกเธอไว้ตรงนี้เลยนะเคียงฟ้า คืนนั้นที่เรื่องมันเกิดขึ้นนั่นเพราะฉันแค่เมาแล้วพลาดเท่านั้นเอง!"
.
.
.
"ฉันไปก่อนนะคะ หวังว่าจะไม่พบกันอีก"

"หยุด!!! ฉันไม่อนุญาตให้เธอทำแบบที่เธอพูด!!"

"คุณ ไม่ มี สิทธิ์ ห้าม ฉัน!!"

"งั้นฉันจะทำให้ตัวเองมีสิทธิ์เอง!! ไหนๆ ครั้งก่อนถือว่าพลาดแล้ว เดี๋ยวครั้งนี้ฉันจะไม่ให้มันพลาดแม้แต่หยดเดียวเลย!!"

————————————————