เศษเสี้ยวละอองใจ

เนตรดาราเข้ามาในบ้าน
ธนภพไพศาล เพื่อดูแลคุณกันยา แต่ทว่ามีเรื่องผิดพลาดเกิดขึ้น ทำให้เธอต้องจากไปโดยไม่ร่ำลา...
..................................
ชิงชัง-
"ปอกลอกเพื่อนผมไปเท่าไหร่แล้วล่ะ" เขาชายตามองกล่องเครื่องเพชรที่เธอถือมา
เธอชะงักกับคำพูดของกิติกร
"ผมไม่แปลกใจหลอกนะ พ่อคุณขี้โกงยังไง คุณก็เป็นแบบนั้นแหละ แต่บอกไว้ก่อนนะ ผมจะไม่ยอมให้พีรพลหมดเนื้อหมดตัวตามรอยพ่อผมเด็ดขาด" แล้วเขาก็เดินจากไป
.................................
เริ่มผูกพัน-
"ทำไม อยู่ในชายคาของธนภพไพศาลมันดูอึดอัดนักรึไง" เขาไม่พอใจที่เด็กน้อยเพิ่งออกจากโรงพยาบาลไม่กี่วัน เธอก็มาดักรอเขาที่ห้องหนังสือ
"ค่ะ อึดอัดมาก" เธอตอบไปตามตรง
"แม้ฉันจะไม่รวยเท่าพีรพล แต่มันก็มากพอที่เธอควรจะอยู่ต่อ เพื่อสูบเงินฉันให้หมดตัวก่อนแล้วค่อยหย่า นั่นไม่ใช่วิถีของเธอหรอกหรือ"
"ไม่หรอกค่ะ ถ้าเหยื่อรู้ตัวแล้ว จะสูบยาก ฉันไม่อยากเสียเวลาค่ะ"
"มีเป้าหมายใหม่แล้วงั้นสิ"
"ค่ะ มีเป้าหมายใหม่แล้ว"
"ใคร! อย่าบอกนะว่าก้องภพ" เสียงเขาดุดันจนเนตรดาราสะดุ้ง
"บอกไม่ได้หรอกค่ะ ฉันเกรงว่าคุณจะไปขวางทางรวยของฉัน" เธอพยายามอดกลั้นอารมณ์โกรธนั้นไว้
"หึ ฉันไม่ยอมหย่าให้เธอไปปอกลอกใครได้อีก"
....................................
จะให้รักได้อย่างไร ในเมื่อคนรุ่นก่อนได้สร้างรอยบาดหมางไว้

ทั้งๆที่ใจหนึ่งอยากหนี แต่อีกใจหนึ่งอยากผูกพัน