ร้อยพันไมล์ Far away

ร้อยพันไมล์ เพราะความห่างไกลอาจไม่ใช่ระยะทาง
“ผมขอได้ไหม ให้ผมได้มีความสุขกับเรื่องนี้บ้างสักครั้ง แค่ครั้งเดียวผมจะไม่ขอร้องอะไรคุณอีก”
น้ำเสียงเจือด้วยความเสียใจถูกส่งไปยังคนตัวโตที่ยืนสาวชักอวัยวะสำคัญของตัวเอง พร้อมทั้งคายน้ำลายลงบนฝ่ามือชโลมลูบทาแท่งร้อนชูชันบ่งบอกความต้องการ
“จะต้องการความสุขไปเพื่ออะไร จำไม่ได้เหรอว่าระหว่างเรามันก็แค่เสพสมไม่ใช่เสพสุข”
เขมินท์สาวเท้าเข้าหาคนที่นอนเปลือยกายบนเตียงกว้าง ก่อนจะจับพลิกร่างนั้นให้คว่ำหน้าลงบนเตียงนุ่ม และเริ่มบรรเลงเพลงรักที่มีตัวเองเป็นผู้ควบคุมจังหวะ โดยไม่รับรู้ว่าคนใต้ร่างรู้สึกอย่างไร กี่ครั้งแล้วที่ณฐภัทร์รู้สึกแบบนี้ มันเจ็บปวดเสียจนเขาไม่อาจรับรู้คำว่าฝั่งฝัน น้ำหยดใสไหลลงบนเตียงหยดแล้วหยดเล่าในจังหวะที่คนด้านหลังกระแทกกระทั้นเข้ามา