นายหญิง หวนรัก

ร่างบางนอนแน่นิ่งอยู่บนพื้นด้านล่างที่มีผ้านุ่มนิ่มปูเอาไว้ ข้างกายของนางมีบุรุษสองคนซ้ายขวานอนขนาบอยู่

ห้องหออันเงียบสงบเพราะเพิ่งจบศึกสงคราม ไม่ว่าจะเป็นเตียงนอน โต๊ะกินข้าว หรืออ่างอาบน้ำด้านหลังต่างก็มีร่องรอยของการทำศึกอันดุเดือด ที่เห็นเด่นชัดที่สุดก็คงหนีไม่พ้นเตียงนอนหลังใหญ่

“ดูเหมือนว่าเราจะทำแรงไป ครั้งหน้าคงต้องเบากว่านี้” เหยาเฉิงเอ่ย มือหนาไล้ไปตามใบหน้างามที่หลับอยู่

บนเตียงไม่สามารถนอนต่อได้แล้ว เขาจึงต้องอุ้มนางมานอนที่พื้นด้านล่าง

“ใบหน้าที่เย้ายวนเช่นนั้น ข้าจะควบคุมได้อย่างไร” หมิงจิ้งเอ่ยเสียงเบา ใบหน้าที่เอ่อคลอไปด้วยหยาดน้ำตาของนางทำให้เขาอดกลั้นไม่ไหว หากนางไม่สลบคาอกไปเขาก็คงไม่หยุด