บังคับ(รัก) Arranged marriage

คำโปรย 1
" จะเอาเท่าไหร่ ? " ไวศิษฎ์ยิงคำถามโดยไม่คิดที่จะอ้อมค้อม แต่เหมือนกับว่าอีกฝ่ายจะยังคงจะไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาสื่อสารออกไป เนื่องจากดวงตากลมโตที่มีกรอบแว่นหนาบดบังเอาไว้เริ่มขยายชัดขึ้น

" คะ ? " ร่างบางถามกลับ ในขณะเงยหน้าขึ้นสบตาอีกฝ่ายเป็นเชิงขอคำอธิบาย แต่กลับถูกมองมาด้วยแววตาหงุดหงิดราวกับว่าเขากำลังคิดตำหนิเธอในใจ

" เธอจะเอาเท่าไหร่ แลกกับการยกเลิกงานหมั้น ? " ไวศิษฎ์ไขความกระจ่าง เขาไม่ต้องการจะหมั้นกับเธอและรู้สึกไม่ชอบใจอย่างมากที่ถูกจำกัดการเลือกคู่เพียงเพราะความต้องการของผู้ใหญ่หัวโบราณ ยิ่งเป็นผู้หญิงตรงหน้ายิ่งแล้วใหญ่ เธอไม่มีแรงดึงดูดให้หัวใจของเขาสั่นไหวได้เลยแม้แต่นิด เด็กสาวสมัยใหม่แต่กับแต่งตัวเฉิ่มเชยอย่างกับมนุษย์ป้า

คำโปรย2
" คุณไวย์! " มุกตาภาอุทานออกมาด้วยความตกใจ ก่อนจะรีบหันหลังกลับด้วยความรวดเร็ว เมื่อสายตาได้ปะทะกับร่างสูงที่กำลังนั่งพิงผนังหัวเตียงของเธออยู่

พรึ่บ!!
" หึ จะไปไหน ? " เพียงแค่ก้าวขา ร่างหญิงสาวกลับถูกมือหนากระชากให้หันกลับมาหาเขาด้วยความรวดเร็ว พร้อมก้มลงกระซิบข้างหูด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์

" อ่ะ เอออ คุณปล่อยมุกก่อนค่ะ มุกจะเข้าไปเเต่งตัวให้เรียบร้อย " ร่างบางตอบคำถามตะกุกตะกัก ดวงตากลมก็รีบมองตามสายตาคมที่ตอนนี้กำลังสำรวจร่างกายเธออย่างถือวิสาสะ

ตุบ!!
" จะแต่งเพื่อ เดี๋ยวก็ต้องถอดอยู่ดี " ไม่พูดป่าว ชายหนุ่มจับแขนคนตัวเล็กข้างหน้าเหวี่ยงลงบนเตียงกว้าง ก่อนจะกระชากผ้าขนหนูบนตัวเธอออกด้วยความป่าเถื่อน

" ฮึก!! ปละ...ปล่อยนะคะ คุณไวย์อย่าทำแบบนี้ " มุกตาภารีบดันตัวคู่หมั้นหนุ่มของเธอออก ในขณะเดียวกันก็พยายามเบี่ยงตัวหลบใบหน้าหล่อที่โถมเข้ามาเพื่อที่จะประกบจูบเธออย่างบ้าคลั่ง ราวกับเสือร้ายที่หิวโหยกำลังเจอเหยื่ออันโอชะ

" จะขัดขืนเพื่อ อยากได้ฉันนักไม่ใช่รึไง ? " ไวศิฏษ์กัดฟันขู่ ก่อนจะก้มลงซุกใบหน้าลงบนซอกคอเนียนที่หอมฟุ้งไปด้วยกลิ่นครีมอาบน้ำอ่อนๆ