ประสบการณ์​รัก​ชั่วพริบตา​

ก็แค่รักหลอกๆ ไม่ใช่ความรักจริงๆเสียหน่อย
..............................................................................................................................................................
ฉันถูกจู่โจมด้วยรอยจูบของวาคิม ปากร้อนผ่าวของเขาประกบกับเรียวปากนุ่มนิ่มของฉันจนแนบสนิท ถึงจะไม่ได้มากไปกว่านั้น แต่นี่ก็เป็นจูบแรกของฉันนะเฟ้ยยยย
อีตาบ้าทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง หัวใจฉันตอนนี้เต้นแรงมากกว่าทุกครั้งซะอีก ฉันร้อนวูบวาบไปทั้งตัวด้วยความประหม่าบวกกับเขินอายแล้วก็โกรธด้วย โกรธที่หมอนี่ไม่เคยบอกอะไรชัดเจนสักอย่าง แต่ยังจะทำแบบนี้อีก เพื่ออะไรกันฟะ
ฉันออกแรงผลักวาคิมจนเขาต้องหยุดการกระทำนั้น จะด้วยเหตุผลอะไรก็ช่าง แต่เขาทำอย่างนี้มันมากเกินไปแล้ว

ผลั๊ก
"พี่ทำแบบนี้ทำไม ทำแบบนี้ทำไมวะ"
"นิน... พี่"
"พี่บอกว่าไม่ได้รักฉัน ถ้าไม่ได้รักแล้วจะทำแบบนี้เพื่ออะไร ฉันไม่ใช่ของเล่นนะเว้ย" ฉันพูดออกมาจากความรู้สึกที่เจ็บปวดอยู่ในใจ กระทั่งน้ำตาที่ฉันพยายามเก็บซ่อนไว้ก็ไหลลงอาบแก้ม
วาคิมสีหน้าสลดลงเป็นอย่างมาก เขาคงจะรู้สึกผิดที่ทำแบบนั้นกับฉันใช่มั้ย
" รินิน พี่ พี่ขอโทษ พี่แค่จะจูบลาแบบ แบบฝรั่งเท่านั้น เธอเป็นอะไรรึป่าว"

เออนั่นสิ ฉันเป็นอะไรฟะ คิดไปเองเป็นตุเป็นตะ เขาแค่จูบแบบฝรั่งเท่านั้น แต่ฉันกลับคิดไปถึงดาวอังคารโน้น แล้วทำไมฉันต้องร้องไห้ด้วยล่ะ ฉันไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้นซะหน่อย และก็ไม่ได้เจ็บด้วย ฮ่า ฮ่า ฉันคงอินกับนิยายตัวเองสินะ ต้องใช่อยู่แล้ว
ฉันรีบเช็ดน้ำตาออกอย่างรวดเร็ว แล้วก็ยิ้มขึ้นมาอีกครั้งก่อนจะเปลี่ยนเสียงพูดไปโดยสิ้นเชิง

"ออ..นินไม่ได้เป็นอะไรเลย เมื่อกี๊แอคติ้งล้วนๆ คือ นินคิดบทพูดในนิยายได้พอดีน่ะ ก็เลยเผลอพูดออกมาด้วย นี่นินต้องรีบจดนะเนี้ยเดี๋ยวจะลืมซะ เป็นไงนินแสดงดีปะ น่าจะได้เล่นละครนะเนี้ย รางวัลออสการ์ต้องเข้าแล้วล่ะ ฮ่า ฮ่าฮ่า"
ฉันหัวเราะพร้อมกับเดินออกมาจากตรงนั้นเลย ทิ้งให้วาคิมยืนงงกับอาการผีบ้าผีบอของฉันแหละดีแล้ว ไม่ว่าจะตอนนี้หรือตอนไหน สุดท้ายฉันก็ต้องปลอบใจตัวเองอยู่ดี
" เดี๋ยวนิน รอพี่ด้วย คุยกันก่อนสิ" วาคิมที่ตามมาทีหลังก็รั้งแขนฉันไว้ จะอะไรกับฉันอี๊ก ให้เรื่องมันจบๆไปเถอะ
"คือเรื่องเมื่อกี๊พี่ไม่ได้ตั้งใจจะทำให้เธอโกรธจริงๆ"
"ฉันจะโกรธทำไม ก็แค่การจูบลาแบบฝรั่งไม่ใช่เหรอ อ่ะ ดูนั่นสิ เสื้อตัวนั่นอย่างเท่อ่ะซื้อไปฝากไอ้คิรินดีกว่า" ฉันเบนความสนใจไปยังร้านเสื้อที่อยู่ใกล้ๆ
"ดูสิ พี่ว่าเท่มั้ย ฉันซื้อให้ตัวหนึ่งเอาปะ "
ฉันว่าให้เป็นแบบนี้แหละดีแล้ว ฉันไม่อยากสร้างรอยแผลขึ้นมาอีก ต่างคนต่างเดินบนเส้นทางของตัวเอง ถือว่าเวลาที่ผ่านมาระหว่างเรา มันก็เป็นประสบการณ์ที่มากพอสำหรับฉันในตอนนี้แล้ว