ลวงรักใจนาง

“นางครับ พี่รักนางคนเดียวนะครับ นางคือลมหายใจของพี่”
เหอะ! คำบอกรักจากเขาก็ไม่ต่างไปจากอาหารเม็ด เลี้ยงให้เชื่อง ฝึกให้ซื่อสัตย์ กระตุกเชือกเวลาจะออกคำสั่ง และลูบหัวเบา ๆ เป็นรางวัลสำหรับ 'หมาหน้าโง่ตัวหนึ่ง'
นาวาวรรณยอมรับว่าเธอน่ะโง่จริง โง่ที่เชื่อผู้ชายคนนี้ โง่ที่ยอมให้อภัยเขา แต่นั่นก็เพราะว่าเขาคือรักแรก คือผู้ชายคนแรก
แต่ใครกันจะยอมอยู่กับผู้ชายเฮงซวยไปชั่วชีวิต
ที่แน่ ๆ ใครคนนั้นไม่ใช่นาวาวรรณคนนี้!

+++++++

ภวัตงัวเงียเพราะไม่เคยตื่นเร็วขนาดนี้ กว่าจะคิดทบทวนได้ทั้งหมดก็พบว่าตัวเขาอยู่ในห้องนอนของพี่สาวข้างบ้าน
ใช่แล้ว... ในคืนที่ไฟดับสนิท
ในความสัมพันธ์ที่เปลี่ยนไป
จากจูบแสนหวานหอมที่เกินจะห้ามใจ กลายเป็นการร่วมรักที่เขาและเธอไม่คิดจะต่อต้าน ไม่มีเรื่องเหล้าเข้ามาเกี่ยว มีเพียงอารมณ์และความหวามไหวที่พาไป และเมื่อไฟได้จุดติดในช่วงเวลาสั้น ๆ กว่ามันจะจบลงได้ก็สิ้นสุดที่เตียงนอนแห่งนี้แล้ว
มือหนาลูบหน้าตัวเองแรง ๆ แล้วมองไปทางห้องน้ำ ชั่วครู่นาวาวรรณก็ก้าวออกมา เธอสวมเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงขาสั้น ผมมัดรวบขึ้นสูงแบบง่าย ๆ ก้าวเข้ามาหาเขาที่นั่งอยู่บนเตียง
“ผมไม่ได้เมานะ” ชายหนุ่มอยากจะย้ำ เขาไม่ได้ดื่มเลยแม้แต่แก้วเดียว ส่วนนาวาวรรณดื่มไปนิดหน่อยเท่านั้น และเขามั่นใจว่าเธอเองก็ไม่ได้เมา
“พี่... พี่ก็...” หญิงสาวไม่กล้าแม้แต่จะสบตาของเขา ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเหมือนโดนสะกด ภวัตทำให้เธอรู้สึกโหยหาอะไรบางอย่าง ทำให้เธอเรียกร้องในสิ่งที่ไม่เคยเรียกร้องจากกองทัพด้วยซ้ำ