[BOSS] พาวินท์

ปล่อยให้เวลาทำหน้าที่ของมัน
15 ปีที่ 'เขา' เฝ้าคิดถึง
15 ปีที่ 'เธอ' เลี้ยงลูกคนเดียว
15 ปีที่ต่างเข้าใจผิด
15 ปีที่พานพบเจอกันอีกครั้ง
15 ปี รักนิจนิรันดร์

----------ตัวอย่าง----------

“ไม่ ไม่ได้ พาขวัญเป็นลูกฉัน”

“_”

“ฉันเป็นห่วงเธอ ให้ฉันดูแล ปกป้องเธอไม่ได้เหรอ ปานวาด...ฉัน” เขากุมฝ่ามือของเธอมาวางที่หน้าอกข้างซ้าย ให้เธอได้รู้ว่าหัวใจของเขามันเต้นช้ามากแค่ไหนเวลาเธอปฏิเสธแต่ละที

“พอแล้ว เรื่องของเรามันจบไปนานแล้ว ช่วยเคารพสิ่งที่ฉันตัดสินใจด้วย ไม่ว่านายจะพยายามมากแค่ไหนมันก็ อึก ไม่ได้ทำให้ฉันลืมเรื่องราววันนั้นได้ อึก...” เขาอาจจะลืมมันไปแล้ว แต่สำหรับเธอ หญิงสาวจำได้ จำได้ว่าเขาตบหน้าและผลักเธอล้ม ผู้ชายคนนี้นอกใจเธอ และเขาก็ยังมีผู้หญิงมากหน้าหลายตาอีกด้วย

“ปานวาด...” ยิ่งเธอพูดเขาก็ยิ่งไม่เข้าใจ ชายหนุ่มไม่รู้ว่าตัวเองไปทำอะไรให้เธอไม่พอใจ เขาอยากให้เธอลืมมันไปให้หมด “เรามาเริ่มต้นใหม่ไม่ได้เหรอ ลืมวันนั้นแล้วเรามาเริ่มใหม่”

“นายคิดว่ามันง่ายนักใช่ไหม มันไม่ใช่แค่...อึก ลืม ๆ มันไป แต่มันเป็นความละอายใจ จนถึงตอนนี้ฉันยังละอายที่จะบอกกับพ่อว่า อึก นายมันแย่มากแค่ไหน” ปานวาดว่าเคล้าน้ำตา บิดาของเธอยังไม่รู้เสียด้วยซ้ำว่าเธอเลิกกับเขาคนนี้ไปแล้ว หญิงสาวจำได้ทุกอย่างว่าตนบอกกับคนเป็นพ่อว่าเขารักเธอมาก อยากหนีพ่อตามเขาไป แต่สุดท้ายแล้วคนที่รักเธอมากที่สุดก็ไม่ใช่เขาคนนี้

“ฉันรู้ แต่...ฉันอยากให้เธอให้โอกาสฉันได้ไหม ให้โอกาสให้ฉันดูแลเธอจะได้ไหม”

“_” ปานวาดส่ายหน้าเบา ๆ ก่อนจะดึงฝ่ามือของเขาออกจากไหล่ทั้งสองข้างของตัวเอง “วันนี้ฉันเหนื่อยมาก คุยกับตำรวจมาทั้งวัน ให้ฉันได้พักเถอะ”

“แต่...”

“พาวินท์ ฉันขอร้อง...ส่วนเรื่องพาขวัญเราค่อยคุยกัน” ชายหนุ่มพยักรีบหงึกหงักรับ เขากระตุกยิ้มบาง ๆ ก่อนจะเอ่ยพูดให้เธอได้รับรู้ก่อนกลับ

“ฉันไม่ยอมแพ้หรอก ฉันปล่อยเวลามานานเกินไป หึ” เขาแค่นหัวเราะออกมาเบา ๆ เมื่อคำพูดของตัวเองไม่ได้ทำให้เธออยากอยู่ฟัง ปานวาดหมุนตัวหนีเขากลับขึ้นห้องของตนโดยไม่ได้หันหลังกลับมามองว่าเขาเสียใจมากแค่ไหน

--------------------
เชื่อว่าต้องมีคนยิ้มและหัวเราะ และได้น้ำตา
มีไฟล์ Epub
อ่านจบแล้วฝากรีวิวให้เลซี่ด้วยนะคะ
ซื้อผ่านเว็บจะถูกว่าระบบ IOS
ซื้อผ่านเว็บจะได้ในราคา 249 บาทค่ะ ราคาโปรโมชั่น 178 บาท
ขอบคุณค่ะ ฝากสนับสนุนด้วยน้าาา