เพราะบังเอิญ เดินชนรัก

ผม... ผู้ที่อกหักจนไม่อยากมีรักอีกแล้ว
เขา.. ผู้หวาดกลัวในความรัก เพราะเห็นประสบการณ์ของคนอื่น


แต่แล้วในวันหนึ่ง กามเทพดันแผลงศรผิดที่ผิดเวลา ทำให้เขาสองได้มาเดินชนกัน จากนั้นเรื่องวุ่น ๆ ที่แสนอบอุ่นของคนทั้งสองคนจึงได้เกิดขึ้น

----------------------------------------------------

"ไปกินข้าวบ้านพี่ไหมครับ" เอาอีกละ!

"คุณผมขนลุกวะ เลิกแทนตัวเองว่าพี่เหอะ แก่กว่าผมสองปีเป็นเพื่อนกันก็พอ"

"ก็ไม่ได้อยากเป็นเพื่อนนี่!" มุกห้าบาทสิบบาทของมันมาอีกแล้ว

"งั้นเป็นแฟนกันเลยไหมล่ะ!" เอาสี้กูสู้แล้วนะรอบนี้อะ

"ตกลง! พูดแล้วคืนคำเป็นหมานะ" ไอ้สัส! เลวมาก!

"เลิกล้อเล่นได้แล้วน่า ปะหลงกลับบ้าน" ผมคล้องสายจูงที่ถือติดมาใส่ให้ไอ้หลง แล้วลากมันกลับบ้าน

ทว่าไอ้หมาชั่วมันดันไม่ยอมลุก มันนั่งเฉยอยู่ข้างขาไอ้พี่ยักษ์ ผมทั้งลากทั้งดึงจนหมดหนทาง เหลือแค่อุ้มมันกลับแล้วเนี่ย

"จินผมพูดจริงนะ"

"พูดอะไร พูดเยอะจนผมจำไม่ได้แล้วคุณอะ"

"ผมกำลังจีบคุณอยู่ ไม่รู้ตัวเหรอ" จริงจังเหรอวะ?

"ให้โอกาสพูดอีกที อย่าล้อเล่นแบบนี้ ผมไม่ชอบ"

"ตั้งใจฟังนะ ผมกำลังจีบคุณอยู่ ชอบคุณมานานแล้วด้วย!" ชัดเจนแจ่มแจ้ง!

ผมหันมองหน้าพี่มันอีกที เพื่อขอคำยืนยัน แล้วมันก็พยักหน้าหงึก ๆ ใส่ผม วินาทีนั้นพอตั้งสติได้ก็...

วิ่งสิครับรออะไรล่ะ!

(เรื่องนี้มีเจ้าเด็กแฝด)