จันทร์จิรา

"คุณภีมจันทร์ท้อง"

"ไปเอาเด็กออกซะ"

"ทำไมคุณภีมพูดแบบนี้กับจันทร์คะนี่เขาเป็นลูกคุณนะ"

"ฉันไม่สน เพราะฉันไม่คิดจะเลือกเธออยู่แล้ว ยังไงฉันก็ต้องเลือกสิ่งที่ดีกว่า ฉันเคยบอกเธอแล้วว่าฉันเลี้ยงเธอไว้ในความลับก็เท่านั้น"

"ทำไมคุณภีมใจร้ายแบบนี้"

"ไปเอาออกซะแต่ถ้ามีปัญญาเลี้ยงก็ตามใจ"

ร่างเล็กตัวสั่นเทาเสียงสะอื้นไห้ดังขึ้นมาเรื่อยๆแต่อีกฝ่ายกลับไม่สนใจใยดีเสียด้วยซ้ำมันผิดที่ตัวเธอเองที่ไปหลงรักหลงไว้เนื้อเชื่อใจคนใจร้ายคนนี้ไม่รู้ผีสางตนไหนโดนจิตโดนใจให้หลงไหลในตัวเขาถึงขั้นยอมมอบหัวใจให้ทั้งดวงแต่ภีระเดชกลับมองมันเหมือนสิ่งของไร้ค่าเขาย่ำยีศักดิ์ศรีของเธอจนย่อยยับไปแล้ว

เธอหลงรักในตัวเขา แต่เขากลับหลงไหลแค่สิ่งที่เธอมี

มองมันเป็นเพียงแค่ที่ระบายในกามารมณ์เพียงเท่านั้นเขาไม่มีความรักที่จะมอบให้เธอเสียด้วยซ้ำ

"คุณภีมใจร้ายมากเลยนะคะที่พูดแบบนี้แล้วสักวันคำพูดของคุณภีมจะกลับมาทำร้ายตัวเอง"

"ไม่มีทาง"

จันทร์จิรากำหมัดแน่นกลืนก้อนสะอื้นนั้นลงไปต่อไปจะไม่ยอมเสียน้ำตาให้ชายผู้นี้อีกในเมื่อเขาเอ่ยปากไล่เธอจะหน้าดานอยู่ไปทำไมกัน

ก่อนที่เธอจะเดินจากไปภีระเดชไม่ลืมที่จะเอ่ยประโยคนั้นออกมา

"อ้อ...ฉันลืมบอกไปเดือนหน้าฉันก็ต้องหมั้นแล้ว"