คนึงหากลิ่นจันทร์

"นีรชาอย่างมึงมีค่าก็แค่เครื่องระบายอารมณ์ใคร่ให้กูเท่านั้นดอกจำไว้!!"

"คุณหลวงมิรักกระผมสักนิดเลยหรือ"

"รักมึงน่ะรึ หึ! กูมิเคยคิดว่ามึงเป็นเมียกูสักเพลา แล้วจะเอากระไรมาให้กูรักมึง!!"

"!!!!"

"หากมิใช่เพราะเจ้าคุณแม่ของกูท่านรักแลเอ็นดูมึงหนักหนา คิดรึว่ากูจะชายตาแลไอ้เป๋อย่างมึง"

ใช่ว่าตัวเขาอยากจะเกิดมาขาเป๋แลพิกลพิการหรือ หากเลือกเกิดได้ตัวเขาก็อยากเกิดมาครบส่วนเช่นผู้อื่น เหตุใดคุณหลวงจึงเอาแต่ยกเรื่องนี้ขึ้นมาด่าว่าเขาทุกเมื่อเชื่อวัน นับแต่แต่งงานครองเรือนกันมา มิเคยมีคราใดที่คุณหลวงมิดุด่าหรือทุบตีเขา แม้อยู่เฉยอีกคนก็ยังคงหาเรื่องมาด่าว่าอยู่ร่ำไป

หากมิใช่เพราะสำนึกบุณคุณของคุณหญิงท่าน แลเพราะคำขอร้องของท่านคิดรึว่าเขาอยากจะอยู่เป็นที่รองรับอารมณ์ผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีเช่นนี้

หากแม้นเลือกได้เขาขอหนีห่างจากคนผู้นี้ให้ไกล แม้นว่าเกิดชาติใดขออย่าให้ได้พบเจอกันอีกเลย

รักแล้วได้กระไร มิรักแล้วได้กระไร แต่หากมิรักได้ก็คงจะดีเสียยิ่งกว่าลูกขอวิงวอนต่อเบื้องบนได้โปรดเถิดหนาช่วยให้ตัวลูกนี้หลุดพ้นจากที่แห่งนี้ด้วยเถิด