เจ้าสาวเชลย

ตลอดเวลา 5 ปี "ใหญ่" รักและทะนุถนอม "ช่อแก้ว" มาตลอด แต่ก็เหมือนว่า 5 ปีที่ผ่านมาตัวเองเหมือนคนโง่ ถูกแฟนเด็กหลอกให้ "รัก" เพราะเธอกำลังจะแต่งงานกับคนอื่นไม่มีทาง! เขาจึงลักพาตัวเจ้าสาวคนอื่นไปกังขังเป็น "เชลย" ของตนเพื่อชดเชยกับเวลา 5 ปีของตนเองที่เสียไป....
++++
“ได้เวลาทำหน้าที่เจ้าสาวของเธอแล้วช่อแก้ว” แล้วใหญ่ก็กระชากดึงลากเธอกลับไปยังฟูกนอน ไม่สนใจว่าเธอจะเจ็บที่ถูกลากไปกับพื้นไม้ไผ่
“พี่ใหญ่จะทำอะไรช่อ”
“ถามโง่ๆ ใส่ชุดเจ้าสาวก็ต้องเข้าหอสิว่าไหม ตลกดีนะ ใส่ชุดเจ้าสาวจะขึ้นเตียงกับคนหนึ่ง แต่ได้ขึ้นเตียงกับอีกคน แถมยังเป็นในกระท่อมและฟูกนอนเก่าๆ นี้ด้วย” ใหญ่ผลักคนตัวเล็กในชุดเจ้าสาวนอนไปกับฟูกนอนแล้วตัวเองก็ขึ้นคร่อมทับแล้วจับข้อมือเล็กกักไว้ข้างลำตัวไม่ให้เธอดิ้นหนี ถึงดิ้นหนีจากใต้ร่างได้ก็ไม่อาจหนีไปจากกระท่อมและเกาะนี้ได้ เพราะข้อเท้าของช่อแก้วมีโซ่ล่ามไว้อยู่
“มะ...ไม่นะพี่ใหญ่ พี่ใหญ่จะทำแบบนี้กับช่อไม่ได้นะคะ”
“ทำไมจะไม่ได้ เธอหลอกฉันมาห้าปี บอกว่าจะแต่งงานกับฉันทันทีที่เรียนจบ แต่เธอก็เลือกแต่งกับคนที่พ่อกับแม่เธอเห็นสมควร ระยำเอ๊ย!”
คำพูดห่ามๆ หยาบๆ หลุดออกมาจากปากหนาที่เคยพูดอ่อนโยนกับเธอ แถมแต่ละคำก็ช่างกรีดใจเธอเหลือเกิน ไม่พอเท่านั้น เขายังแสดงความห่างเหินกับเธอทางสายตาที่แข็งกร้าว แม้จะคร่อมทับกดกักร่างเธอไว้ใต้ร่าง แต่แววตาดุดันของเขานั้นแสดงออกมาชัดเจนว่าเกลียดชังเธอเหลือเกิน
“ช่อขัดคำสั่งพ่อกับแม่ไม่ได้”
“เลิกอ้างพ่อกับแม่สักที ทั้งที่จริงๆ แล้วเธออยากแต่งงานกับมันเอง แต่เสียใจด้วย ชีวิตแต่งงานของเธอมันจบแล้ว ต่อไปก็อยู่ที่นี่เป็น ‘เชลย’ ให้ฉันจนกว่าฉันจะพอใจกับเวลาห้าปีที่เสียไป ฉันรึอุตส่าห์เฝ้าทะนุถนอมเธอ อดทนมาตลอด แต่ฉันก็บอกตัวเองให้รอ แต่สุดท้ายก็โดนเธอหักหลัง” ตอนนี้ใหญ่ไม่สนใจว่าจะเพราะอะไร ที่เธอต้องแต่งงานกับคนอื่นไม่ใช่ตน ตอนนี้เขาสนใจแค่ความรู้สึกที่แตกสลายของตนเท่านั้น
++++++
“หยาบคายที่สุด!”
“แน่นอน ฉันมันคนทำฟาร์มอยู่เกาะ จะให้สุภาพบุรุษแบบไอ้เจ้าบ่าวนั่นคงไม่ได้ ยังไงก็ต้องกลับมาเป็นตัวของตัวเอง” ใหญ่ตอบสวนกลับ
“ช่อไม่อยากคุยกับพี่ใหญ่แล้ว คนต่ำทราม! ช่อเกลียด!”
“ฉันเองก็ ‘เกลียด’ เธอเหมือนกันช่อแก้ว อีกอย่างอดทนหน่อยนะ เกลียดยังไงก็ต้องเจอหน้ากัน เพราะตอนนี้ฉันเป็น ‘ผัว’ เธอช่อแก้ว และอีกสักพักจนกว่าฉันจะพอใจและเบื่อถึงจะส่งเธอกลับไปหาพ่อแม่ และถ้าตอนนั้นไอ้หน้าอ่อนนั่นมันยังอ้าแขนรับของเหลือๆ จากฉันก็ถือว่าเป็นบุญของเธอ”

***นิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นตามจินตนาการของนักเขียนเท่านั้นค่ะ

ปล.โหลดตัวอย่างทดลองก่อนตัดสินใจนะคะ

#คิดหื่นเชิญเสพ

ณิการ์(ยักษ์)

***ซื้อหน้าเว็ปจะราคาถูกกว่าซื้อผ่านระบบแอปเปิ้ลนะคะ***