คุณอาขาอย่าทำหนู

เรื่องวุ่นๆ ของเด็กสาววัยมหาลัยกับสถาปนิกหนุ่มข้างบ้าน
"อาเห็นหนูมาตั้งแต่เด็ก อาทำหนูไม่ลงหรอก"
"ถ้าอาไม่ทำหนู หนูจะทำอาค่ะ"
ณ งานวันเกิดตอนเธออายุแปดขวบ
“นิดา อธิษฐานอะไรดีคะลูก” หญิงสาวอายุราวสามสิบห้าปีท่าทางเพียบพร้อม เรียบร้อย ใจดี เลื่อนเค้กสีชมพูรูปเจ้าหญิงไปตรงหน้าบุตรสาว
“หนูโตขึ้นอยากเป็นเมียอาติณค่ะ” นิดาเป่าเค้กดังฟู่ แก้มกลม ๆ กับผมเปียสองข้างช่างดูน่ารัก คำตอบของบุตรสาวทำให้บิดามารดายิ้มแห้ง
“ทานเค้กสิคะอาติณ คำอธิษฐานของนิดาจะได้เป็นจริง ถ้าอาไม่ทานเค้กหนูร้องไห้นะ” นิดาน้ำตาคลอทำหน้าเบะปาก
เมื่อเขารับจานขนม เธอเปลี่ยนสีหน้าทันที เด็กคนนี้ความสามารถทางการแสดงระดับตุ๊กตาทอง เขาหรี่ตามองยัยเด็กแก่แดดผมเปียยืนยิ้มแฉ่ง
“อากินดุ กินจุมากนะคะ นิดาไม่เปลี่ยนใจเหรอ” น้ำเสียงอ่อนลงจนเปลี่ยนโทนเสียง แถมลงท้ายคำว่าคะขากับนิดาด้วยความเคยชิน
“ไม่ค่ะ นิดาอธิษฐานให้ได้เป็นเมียอาติณ กินดุ กินจุหมายถึงกินเค้กเหรอคะ”
“อืม”
ติณภพกระตุกยิ้มทีหนึ่ง แก้มแดงร้อนผ่าวไปหมด เขาตักเค้กสตรอเบอรี่เข้าปาก หลุบตามองเจ้าของคำขอวิ่งไปเล่นตุ๊กตาผมทองที่โต๊ะจัดเลี้ยง
พ่อแม่ของเธอมองมาทางเขาพร้อมกับทำหน้าไม่ถูก ติณภพตักกินขนมเค้กชิ้นนั้นจนหมดจาน
“ถือว่านิดาจองอาเป็นผัวแล้วนะครับ”
คำอธิษฐานในวันนั้นทำให้เธอต้องร้องว่า 'คุณอาขาอย่าทำหนู' ไปตลอดชีวิต