เรือนร้อยรัก

“น้องชื่อใบเตยใช่ไหมคะถ้าจำไม่ผิด”

ชลดาถามดลยาที่ยืนอยู่ห่างๆ ไม่ได้เข้ามาร่วมวงสนทนากับเธอและเจ้าของบ้าน

“ค่ะ”

ดลยาเพียงตอบไปสั้นๆ
เธอไม่ใช่คนมองโลกสวยเหมือนพิศาลกับสายน้ำผึ้ง
เพียงแค่เจอกันช่วงสั้นๆ เธอก็อ่านผู้หญิงคนนี้ออกในทันที

“รู้จักกันนานแล้วสินะคะ หรือ เพื่อนที่ทำงาน”

ชลดาถามต่อ

“ตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัยด้วยกันค่ะ”

ดลยาตอบกลับ

“อือ เด็กด้วยกันทั้งคู่ พี่ 33 แล้ว รู้สึกแก่ไปเลย จริงไหมคะคุณพิศาล”

ชลดาหันไปหาพวก

“พี่ยังไม่แก่หรอกค่ะ ปล่อยพ่อแกแก่ไปคนเดียวเถอะค่ะ พ่ออยากแก่”

ดลยาตอบกลับไป เชอะ มาทำแบ่งแยกกลุ่มเสร็จสรรพ
พิศาลมองหน้าดลยาในทันที เขารู้ว่าหญิงสาวกำลังไม่พอใจ ของขึ้นอีกแล้วยายคนนี้
แต่ชลดากลับหัวเราะออกมากับคำพูดของดลยา

“ก็จริงค่ะ แต่สำหรับคุณพิศาลอายุเป็นเพียงตัวเลขค่ะ
ตัวจริงยังหนุ่มฟ้อ หนุ่มๆทำอะไรไม่ได้เลย ว่าไหมคะน้องใบเตย”

ชลดาสวนกลับ เรียกว่าไก่เห็นตีนงู งูก็เห็นนมไก่
เพียงแต่ไก่อย่างเธอเหนือกว่าเยอะในเรื่องประสบการณ์ชีวิต เด็กเมื่อวานซืนอย่างนี้หรือ คนละชั้น

“ก็ไม่ทราบสิคะ เผอิญไม่ค่อยเชี่ยวชาญทั้งนั้นไม่ว่าหนุ่มหรือแก่”

ดลยาสวนกลับไปเหมือนกัน