ภารกิจหนีตาย

ต้นสน เป็นเด็กกำพร้าที่เพิ่งออกมาจากสถานสงเคราะห์เมื่อสามเดือนก่อน เพราะเด็กทุกคนที่อายุครบ18ปีจะต้องออกมารับผิดชอบชีวิตของตัวเอง และจะได้ลดภาระค่าใช้จ่ายของสถานรับเลี้ยงด้วย สนเข้าใจและยอมรับได้เกี่ยวกับกฎข้อนี้
ก่อนออกจากสถานสงเคราะห์เขาจึงหาที่อยู่และงานไว้เรียบร้อยแล้ว ตอนนี้เขาพักอาศัยอยู่บ้านเช่าเล็กๆใกล้กับสถานสงเคราะห์ที่ตัวเขาเคยอยู่อาศัยมาตั้งแต่อายุสิบปีหลังจากผู้เป็นป้าที่เป็นญาติเพียงคนเดียวตายจากไป
เจ้าของบ้านเช่าก็ใจดีให้เขาเช่าในราคาหนึ่งพันบาทต่อเดือนแยกค่าน้ำค่าไฟ งานที่ทำก็รับจ้างล้างจานในร้านอาหารร้านใหญ่ของป้าราตรีที่เปิดอยู่หน้าปากซอย ได้วันละ200บาท หากเขาไม่เจ็บไข้อะไรก็ไม่เคยหยุดงานเลยสักวัน เงินที่ได้จากการทำงานรายวันจึงทำให้เขาอยู่ได้แบบสบายๆโดยไม่ต้องดิ้นรนอะไรมากนัก
เพราะค่าเช่าบ้าน ค่าน้ำ ค่าไฟในแต่ละเดือนเขาจ่ายเพียงเดือนละ 1,300 บาท ส่วนค่ากินก็ไม่เกินหกสิบบาทต่อวัน บางวันเจ้าของร้านใจดีห่ออาหารให้กลับไปกินที่บ้านประหยันไปอีกหนึ่งมื้อ นอกนั้นก็มีค่าเน็ตโทรศัพท์รายเดือนที่เขาต้องจ่ายเดือนล่ะหนึ่งร้อยยี่สิบบาท
สนที่เรียนจบแค่มอ.3 ไม่ได้มีเพื่อนมากนัก เด็กกำพร้าอย่างพวกเขาหาเพื่อนคบด้วยยาก เพื่อนที่สนิทกันจึงมีเพียงเพื่อนที่อยู่ในสถานสงเคราะห์ แต่พอต้องแยกย้ายออกมา ต่างคนก็ต่างใช้ชีวิตของใครของมัน ตอนนี้สิ่งเดียวที่ทำให้ต้นสนไม่เหงามากนักก็มีเพียงโทรศัพท์มือสองคู่ใจที่เก็บเงินซื้อต่อจากพี่ที่ร้าน
อาทิตย์ก่อนเขาแอบได้ยินพี่ๆในร้านเม้าท์มอยกันเกี่ยวกับนิยายออนไลน์ จึงทำให้ต้นสนอยากลองอ่านบ้างเลยเข้าไปสอบถามว่าต้องอ่านยังไง เข้าเว็บอะไรและนิยายมีชื่อเรื่องอะไร พอรู้คืนนั้นหลังเลิกงานเขาจึงลองเข้าเว็บและหานิยายเรื่องที่พี่ๆคอนเฟิร์มมาว่าสนุกมากอ่านดู ตอนแรกที่เข้าไปอ่านก็คิดแค่ว่าจะอ่านเล่นๆแก้เหงา แต่อ่านไปอ่านมาต้นสนกลับติดนิยายเรื่องนั้นงอมแงม
ผ่านมาหนึ่งอาทิตย์ นอกจากทำงานเวลาว่างต้นสนก็มักจะเปิดเข้าไปอ่านนิยายเรื่อง ' ลิขิตรักเลือดมังกร ' ตลอดเวลาแทบไม่เป็นอันกินอันนอน และคืนนี้ก็เช่นกันหลังจากกลับมาถึงบ้านในเวลาเกือบตีสี่ ต้นสนรีบอาบน้ำแต่งตัวและกลับมาเปิดอ่านนิยายทันที
แต่อ่านไปอ่านมาดวงตาที่ใช้งานหนักมาหลายวันเริ่มล้า ตัวหนังสือเล็กๆในมือถือเริ่มเบลอจนทำให้ต้นสนต้องปิดตาและสะบัดหน้าเบาๆเพื่อคลายอาการง่วงนอน แต่เพราะยังไม่อยากหลับต้นสนจึงฝืนลืมตาอ่านต่อจนเกือบจะจบตอน แล้วอยู่ ๆ แสงสีฟ้าในโทรศัพท์ก็สว่างวาบขึ้นก่อนภาพทุกอย่างจะตัดไปพร้อมใบหน้าของเด็กหนุ่มที่ฟุบลงบนโต๊ะญี่ปุ่นที่ใช้นั่งอ่านนิยายในโทรศัพท์มาหลายชั่วโมง...