นายช่างใหญ่แห่งอโยธยาที่ข้าอยากได้

เมื่อยมทูตแห่งกาลเวลาส่งฉันย้อนเวลามาพบกับนายช่างใหญ่ผู้กร้าวใจ หล่อล่ำ แถมกล้ามแน่น แผนการอ่อยนายช่างของฉันจึงเกิดขึ้น
---------------------
“นายช่างใหญ่นี่ใหญ่สมชื่อนะเจ้าคะ”
“พูดกระไรของเจ้า”
“ข้าชมเจ้าค่ะ ใหญ่นักข้าชอบ แบบว่าประทับใจเจ้าค่ะ”
“พูดจาอย่างคนวิปลาสหารู้ความไม่”
“ข้าหาวิปลาสไม่เจ้าค่ะ ข้าหมายความว่าดูมือนายช่างใหญ่สิเจ้าคะ มันช่างใหญ่นัก พอเทียบกับมือข้าแล้วใหญ่กว่ามากเลยหนาเจ้าคะ มือนี่ทำให้ข้าประทับใจนัก เป็นเพราะมือนายช่างใหญ่ที่ทำการถ่ายทอดจินตนาการของท่านออกมา ทำให้ทองคำแต่ละชิ้นที่ช่างทองทำออกมาช่างงดงามวิจิตรนักเจ้าค่ะ”
ระหว่างที่ช่อฟ้าพูดเธอก็เอามือเล็ก ๆ ของเธอไปประกบกับมือของเขา ซึ่งขนาดมือของเขาและเธอช่างแตกต่างกันอยู่มาก เธอสบตาเขาเมื่อบอกเขาว่า เขาช่างเป็นช่างที่ออกแบบทองคำแต่ละชิ้นออกมาได้งดงามยิ่งนัก เธอส่งยิ้มนัยน์ตาพราว ก่อนจะหันกลับไปสนใจกับนิ้วมือของเขาต่อ ปล่อยให้นายช่างใหญ่มองเธอไปพร้อมกับหัวใจที่สั่นไหว

นายช่างใหญ่ได้แต่เพ่งพิศมองกิริยาท่าทางเช่นนั้นของช่อฟ้าด้วยความเพลิดเพลินและแสนหลงใหล เขามิอาจละสายตาจากเธอได้เลยแม้แต่วินาทีเดียวแม้เขาจะพยายามแล้วก็ตาม แต่ก็ไม่สามารถทำได้เลย เขาได้แต่ยืนมองแล้วกลืนน้ำลายลงคอครั้งแล้วครั้งเล่า ได้แต่ถามตัวเองว่าจะต้องเฝ้ามองไปอีกนานแค่ไหน แล้วความอดทนของเขานั้นเล่า จักสิ้นสุดลงเมื่อไรในเมื่อเธออยู่ใกล้เพียงแค่นี้
------
เธอกลืนน้ำลายลงคออึกแล้วอึกเล่า นายช่างใหญ่ก็คือนายช่างใหญ่ จากที่เคยสัมผัสมามันไม่เท่ากับที่ตาเห็นเลย แล้วแบบนี้เธอจะไหวไหมเนี่ยก็นั่นมันใหญ่สมชื่อเขาจริง ๆ


หวังว่าจะสนุกและมีความสุขกับนิยายเรื่องนี้นะคะ
- แหวนก้อย -