บำเรอรักคนไร้หัวใจ

คำโปรย
เมื่อคำว่าเหมาะสมทำให้เธอไม่สามารถยืนเคียงข้างเขาได้ เธอจึงเลือกที่จะเดินจากไปในวันที่เขาได้พบกับคนที่่เหมาะสม แต่การจากไปครั้งนี้เธอกลับไม่ได้จากไปเพียงลำพัง เธอยังมีหนึ่งชีวิตน้อยๆ ที่กำลังถือกำเนิดขึ้นมาในครรภ์ของเธอ ส่วนเขาหลังจากที่เธอจากไปแล้ว เขาถึงรู้ว่าคำว่าเหมาะสม มันไม่ได้หมายความว่าจะสามารถอยู่ด้วยกันไปชั่วชีวิต เขาจะทำอย่างไรกับเรื่องที่เขาสร้างมันขึ้นมาเอง ฝากติดตามต่อได้ใน...บำเรอรักคนไร้หัวใจ
*************************************************
“คุณองศากำลังจะแต่งงานใช่มั้ยคะ” ศิริกัญญาต้องกลืนก้อนความเจ็บปวดเอ่ยถามออกไป เพราะอยากรู้คำตอบจากปากเขา
“ใช่” คำตอบอันหนักแน่นและไม่มีคำอธิบายต่อมันทำให้หญิงสาวใจสลายยิ่งกว่าเดิม เขารู้ทั้งรู้ว่าเขากำลังจะแต่งงาน แต่เขาก็ยังมาวุ่นวายกับเธออีก จิตใจของเขาทำด้วยอะไร
“แล้วคุณยังจะนัดกัญญามาพบคุณอีกเหรอ” ศิริกัญญาเกินกว่าจะอดทนแล้ว เขาเลวกว่าที่เธอคิดเยอะ ทำไมเขาต้องทำร้ายจิตใจของเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่าแบบนี้ด้วย
“ก็ใช่ไง ฉันยังไม่แต่งฉันมีสิทธิ์ทำอะไรได้ตามใจฉันต้องการ แล้วถ้าฉันแต่งงานแล้ว ฉันคงไม่มาพบกับเธออีกอยู่แล้ว” องศาทำราวกับว่าเขาสามารถสลัดเธอได้ทันทีโดยไม่รู้สึกอะไร
“กัญญาว่าเราอย่ามาเจอกันอีกเลยค่ะ ให้ถือว่าครั้งนี้เป็นการร่ำลาจากนางบำเรอคนหนึ่ง” ศิริกัญญาฝืนใจเอ่ยออกไป เธอเจ็บเหลือเกิน เธอไม่เคยคิดเลยว่าวันนี้เธอจะต้องเป็นคนบอกลาเขาเอง
“ก็ได้ ถ้าเธอเลือกแบบนั้น ฉันก็คงไม่ขัดอะไร” แม้ว่าจะรู้สึกเสียดายในตัวหญิงสาว แต่เขากำลังจะแต่งงานแล้ว ก็คงไม่มีประโยชน์อะไรที่เขาจะรั้งเธอไว้ และที่สำคัญเขาก็รู้ตัวดีว่าเขาไม่มีวันให้สถานะอื่นเธอได้ มีเพียงสถานะเดียวเท่านั้นที่เขาให้ได้ นั่นก็คือนางบำเรอ
“ถ้างั้นกัญญาลานะคะ” ศิริกัญญารีบเอ่ยคำลาก่อนที่ทำนบน้ำตาที่เธอกลั้นไว้มันจะไหลออกมา
“นี่เงิน ขอบคุณสำหรับทุกอย่างแล้วกัน” องศาเอ่ยออกมาเสียงเรียบ ก่อนจะรีบเซ็นเช็คและส่งมันให้กับศิริกัญญา หญิงสาวจึงรับมันไว้แล้วส่งคีย์การ์ดคืนให้เขา ก่อนที่เธอจะเดินออกไปจากเพนท์เฮ้าส์สูดหรู เธอไม่ยอมเอ่ยคำลาสักคำ ด้วยกลัวว่าเธอจะไม่สามารถควบคุมความรู้สึกของตนเองได้ ในขณะที่องศาได้แต่ปล่อยหญิงสาวไป แม้ว่าใจจะไม่อยากเสียเธอไป แต่เขาและเธอก็ไม่มีวันเดินเคียงข้างได้ เพราะเขาและเธอมันต่างกันเกินไป