พรพระจันทร์

พรจันทร์กระแทกตัวลงนั่งบนเก้าอี้ข้างเตียงผู้ป่วย พลางมองหน้าชายหนุ่มแล้วสะบัดหน้าไปมองทางอื่น กว่าจะส่งคุณป้ามหาภัยกับคุณยายแสนประหลาด บวกพี่สาวอีกสองคนกลับไปได้ ก็ทำเอาพรจันทร์เหนื่อยจนเหมือนกับไปวิ่งรอบสนามฟุตบอลมาสักสองรอบ

นี่ถ้าไม่ใช่เพราะคุณหมอบอกว่าให้คนป่วยพักผ่อนมากๆ ละก็ คุณป้าคล้ายคงไม่ยอมกลับง่ายๆ แน่

‘ไหนๆ ก็จะหมั้นกันแล้ว อยู่ดูแลกันต่ออีกสักคืนสองคืนก็ไม่น่าเกลียดใช่ไหม แม่คล้าย’
‘ค่ะ คุณน้า’

เฮ้อ อยากจะบ้าตาย เวลาที่คุณยายร่วมมือกับคุณป้าเนี่ย มันคือหายนะชัดๆ เลย

“ถอนหายใจทำไมยายตัวเล็ก” นภพรถามเมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กนั่งถอนหายใจหลายครั้งติดกัน

“พี่นภคิดจะแกล้งพรใช่ไหมที่ไปตอบตกลงกับคุณป้าแบบนั้น” พรจันทร์เริ่มเปิดประเด็นก่อน

“แกล้ง? พี่น่ะเหรอแกล้งพร” นภพรถามน้ำเสียงเหมือนไม่เข้าใจในสิ่งที่
หญิงสาวจะสื่อ

“ใช่ แกล้ง พี่นภไม่ได้รักพรซะหน่อย แล้วพี่นภจะแต่งงานกับพรได้ยังไงคะ” พรจันทร์ถามด้วยน้ำเสียงน้อยใจโดยไม่รู้ตัว ทำให้นภพรยกมุมปากขึ้นทันที

“แล้วพรรู้ได้ยังไงล่ะว่าพี่ไม่ได้รักพร”

เหมือนอากาศถูกสูบออกไปจนเกือบหมดปอดของพรจันทร์ เธอหูอื้อแล้วหยุดหายใจไปโดยไม่รู้ตัว มือน้อยกำแน่นจนเล็บจิกเข้าไปในอุ้งมือ

“พรไม่ได้หมายความว่าพี่นภไม่รักพร แบบ เอ่อ...ก็พรเป็นน้องพี่นภนี่นา พี่นภก็ต้องรักพรอยู่แล้ว แต่ไม่ใช่แบบคนที่จะแต่งงานกัน” พรจันทร์รีบพูดรัวๆ

“แล้วถ้าพี่ไม่ได้รักพรแบบน้องสาวล่ะ”
“ปะ..เป็นไปไม่ได้” พรจันทร์ตอบเสียงติดอ่าง
“พร รู้ได้ยังไง” นภพรย้อนถามเสียงนิ่ง พรจันทร์จึงกำมือแน่นกว่าเดิม

“ก็...ก็พี่นภไม่เคย....” พรจันทร์พูดตะกุกตะกักแล้วก็หยุดพูด เพราะคิดว่าคำที่เธอกำลังจะพูดออกไปนั้นมันน่าอายเกินไป

“ไม่เคยอะไร” นภพรถามพลางขยับตัวมาจนชิดขอบเตียงแล้วเปลี่ยนเป็นนั่งห้อยขาลง

“ก็..ไม่เคยทำอย่างที่คนรักกันเขาชอบทำน่ะสิ...มีแต่ดุตลอด” พรจันทร์พูดพลางก้มหน้างุด

‘บ้าจริง! ยายพรเอ๊ย ถ้าคิดจะพูดประโยคแบบนี้ ทำไมต้องทำเสียงเหมือนน้อยใจที่เขาไม่เคยทำด้วยนะ ยายบ้าพรจันทร์เอ๊ย ยายงี่เง่า’

“เช่น...” นภพรโน้มตัวมาข้างหน้า พลางก้มตัวจนเขาสามารถสูดดมกลิ่นแชมพูจากศีรษะของหญิงสาวได้

“เช่นอะไรก็ได้ที่คนรักกันเขาชอบทำน่ะสิ” พรจันทร์โพล่งออกมาอย่างเหลืออด พร้อมกับเงยหน้าขึ้นสบตาสีดำสนิทที่อยู่ห่างจากเธอไม่ถึงคืบ

“อย่างนี้ถือว่าใช่ไหม”

ริมฝีปากของนภพรยื่นมาแตะริมฝีปากของพรจันทร์ แม้จะไม่รวดเร็วนัก แต่ก็เร็วพอจนพรจันทร์เบือนหน้าหลบไม่ทัน

หญิงสาวห่อไหล่และหดคอเล็กน้อย หัวใจของเธอเต้นรัวขึ้น ตอนแรกอาจเป็นเพราะตกใจจึงไม่หลบ แต่ความอยากรู้อยากเห็นทำให้เธอเงยหน้ารับจูบของชายหนุ่มที่อยู่กับเธอมาตลอดชีวิตของเธอ

++++++++++++++++++++++++++++++++++

นิยายรักของพระจันทร์ดวงสุดท้าย ในชุดเรือนพระจันทร์

เพราะภารกิจลับของคุณยายสุดที่รักแท้ๆ จึงทำให้พระจันทร์ทั้งสี่ดวงอย่างพวกเธอเลยต้องจำยอมร่วมเล่น งานนี้ไม่ได้มีแค่มรดกเป็นของรางวัล แต่เป็นภารกิจที่ต้องเดิมพันด้วยหัวใจ

++++++++++++++++++++++++++++++++++

ขอบคุณที่ติดตามมาจนถึงเล่มสุดท้ายของชุดนะคะ
แล้วพบกันในนิยายชุดต่อไปนะคะ...coming soon ^___^V