หลงรักละมุนใจ

หลงรักละมุนใจ เป็นเรื่องราวความรักใส ๆ
พ่อแง่แม่งอน อ่อยกันนิด หยอกกันหน่อย
ไม่มีฉากเข้าด้ายเข้าเข็มนะคะ


“สุขสันต์วันเกิดยี่สิบขวบนะคะหนูอินทร์”
เธอยกมือสั่น ๆ ไปรับดอกกุหลาบตรงหน้าด้วยท่าทางทะนุถนอม เธอดีใจมากที่เขาซื้อดอกไม้ให้ ไม่คิดว่าลุงวิชญ์จะโรแมนติกขนาดนี้ ยังไม่ทันที่เธอจะหันไปจูบเขา ไกรวิชญ์ก็คลายอ้อมกอดออก เปลี่ยนท่าทางลงไปนั่งคุกเข่าข้าง ๆ เธอ ขาซ้ายตั้งฉากกับพื้น พร้อม ๆ กับที่ยื่นมือมาหาเธอ ในมือมีแหวนวงน้อยวางอยู่บนฝ่ามือหนา
“แต่งงานกันนะคะ สาวน้อยของลุง ลุงรอมาสี่สิบสามปีแล้ว”
เธอโผลงไปกอดคนตรงหน้าส่งเสียงหวานบอกเขาว่า
“หนูอินทร์ก็มีลุงวิชญ์คนเดียวค่า แต่งค่ะลุงวิชญ์ขาาาา”
เขารับเธอไว้ในอ้อมกอด ยกเธอลอยขึ้นจากพื้น ก้มศีรษะลงจูบเธอดูดดื่ม เธอมึนเมาไปกับรสจูบนั้น จนเขาถอนปากออก เธอเงยหน้ามองตาเขาด้วยแววตาหวานเยิ้ม
“ลุงวิชญ์ขา”




“ลุงวิชญ์เปิดไฟทำไมคะ หนูอินทร์จะนอนแล้ว”
“จะรีบนอนไปไหนคะเพิ่งจะสามทุ่ม อีกอย่างหนูอินทร์กลัวผีไม่ใช่หรอ ทุกทีเห็นเปิดไฟสว่างเชียว”
เขาเอ่ยตอบเธอพลางนึกหัวเราะในใจ โธ่เอ๋ย กลัวจนตัวสั่นเชียว แกล้งนิดแกล้งหน่อย เขาขำตั้งแต่เปิดประตูห้องเข้ามาแล้วเห็นเธอปิดไฟมืด นอนคลุมโปงอยู่บนเตียง สาวแสบใจกล้าที่แอบถอดเสื้อผ้าตอนเขาหลับหายไปไหน เหลือไว้แต่สาวน้อยขี้อายสวยบาดตาบาดใจเขาคนนี้
“สามทุ่มก็นอนได้ค่ะ”
แย่งผ้าห่มจากมือเขาเอามาห่อตัวเองจนมิด ไกรวิชญ์ก็เอื้อมมือไปแย่งคืน เธอก็จับผ้าไว้แน่น ยื้อกันไปยื้อกันมา