นางร้ายจำยอม

" ช่วยด้วย ช่วยด้วย "

 ร่างหนึ่งกำลังตะเกียกตะกายน้ำเหมือนลูกหมา พยายามประคองตัวให้อยู่เหนือน้ำ ปากร้องตะโกนให้คนช่วยจนกลืนน้ำเข้าไปหลายอึก แต่หามีใครลงมาช่วยไม่ สักพักหมดเรี่ยวแรงที่จะตะเกียกตะกาย ร่างบางค่อย ๆ จมลงสู่ห้วงน้ำเบื้องล่าง

อากาศในปอดเริ่มที่จะหมดเพราะถูกแทนที่ด้วยน้ำที่ไหลเข้าทางปากทางจมูก สมองมึนงง สติสัมปชัญญะเริ่มเลือนราง ก่อนที่ลมหายใจจะหมดลง สายตายังมองเห็นภาพ ของหญิงสาวนางหนึ่งว่ายน้ำตรงมาหา พยายามเพ่งพินิจ ว่าเป็นใครกันนะ

นางช่างสวมเสื้อผ้าประหลาดแท้ รูปร่างก็อ้วนฉุ แต่นางว่ายน้ำได้เก่งนัก ร่างบางพยายามใช้แรงเฮือกสุดท้ายยื่นมือไปหามืออ้วน ๆ ที่ยื่นมา แต่สายไปเสียแล้ว ดวงตางามเบิกกว้างค้างนิ่ง ไม่รับรู้ ไม่มองเห็นสิ่งใดอีกแล้ว โสตประสาทการรับรู้มันหายไปพร้อมกับลมหายใจ ที่จากไปตลอดกาล

ช่วงเวลาผ่านไป1เค่อ อยู่ ๆ ร่างบาง กลับฟื้นคืนสติ สมองเริ่มกลับมาสั่งการให้สองขา สองมือ ถีบตัวเองให้ขึ้นสู่ผืนน้ำเบื้องบน เมื่อโผล่พ้นน้ำมาแล้วอากาศเริ่มเข้าสู่ปอด ปากบางดุจนกกระจับ พะงาบ ๆ เพื่อกลืนอากาศเข้าไปให้มากที่สุด สมองที่มึนงงเริ่มปลอดโปร่ง สองแขนว่ายน้ำไปยังฝั่งที่มองเห็น 

กว่าจะถึงฝั่ง ร่างกายแทบหมดเรี่ยวแรง มือที่แสนบอบบางเพราะไม่เคยหยิบจับอะไร พยุงตัวเองขึ้นไปนอนเอกเขนกที่ริมฝั่งของสระน้ำได้สำเร็จ