เจ้าเพลิงแห่งรัก

“จะไปไหน ยังเช้าอยู่เลย นอนต่อเถอะน่า” เพลิงอินทรีย์รั้งแขนเรียวกลับมานอนซุกอกเปล่าเปลือยอีกรอบ พราวฟ้าเบิกตากว้างพยายามดิ้นรนให้หลุดจากอ้อมแขนแกร่ง

“ปล่อยฉันนะ! ฉันจะกลับบ้าน”

“กลับบ้าน?” คิ้วเข้มเลิกคิ้วขึ้นสูง จ้องตากลมโตนิ่ง คนถูกจ้องเหมือนถูกนัยน์ตาคมสะกดเอาไว้ จึงหยุดดิ้นรนไปทันที เพลิงอินทรีย์อาศัยจังหวะที่หญิงสาวเผลอจับตัวเธอพลิกนอนหงายแล้วพลิกตัวเองคร่อมร่างเธอเอาไว้ พอได้มาเสียดสีกับร่างเปล่าเปลือยหอมกรุ่นก็เริ่มชักจะไม่อยากนอนต่อ

“คะ….คุณจะทำอะไรฉัน” พราวฟ้ายันหน้าอกแกร่งเอาไว้ทันที คนเจ้าเล่ห์กระตุกยิ้มเล็กน้อย

“เบื่อคำถามนี้จัง ก็น่าจะรู้ๆ กันอยู่ ผัวกระโดดขึ้นคร่อมเมียนี่ จะชวนเมียเล่นชักกะเย่อล่ะมั้ง”

“บะ…บ้า! เชิญคุณเล่นไปคนเดียวเถอะ! ปล่อยฉันนะ” มือบางออกแรงดันหน้าอกแกร่งแต่มันก็หนักอย่างกับหินผา ชายหนุ่มทนรำคาญไม่ไหวจึงจับมือบางมาคล้องลำคอตัวเองหน้าตาเฉย

“เล่นคนเดียวมันจะสนุกอะไร สู้เล่นกับเมีย 'มันส์' กว่าเยอะ” ชายหนุ่มเน้นคำบางคำเป็นพิเศษทำให้คนใต้ร่างหน้าร้อนผ่าวอย่างเขินอาย เธอได้มองเห็นหน้าของเขาใกล้ๆ ถึงได้รู้ว่าเขาเป็นผู้ชายที่หล่อมาก