เหล่าบุรุษโปรดหยุด...ให้ข้าได้ตั้งหลักก่อน

เหลียนฮวาตกตะลึงกับภาพบุรุษเปล่าเปลือยแผงอกกำยำกำลังยืนอาบน้ำ เนื้อตัวเปียกโชก นางหวีดร้องในใจหลับตาปี๋ พร้อมทั้งวิ่งออกมาอย่างไม่คิดชีวิต อยู่มาจนมีชีวิตที่สองแล้ว สาวทึนทึกอย่างนางยังไม่เคยเห็นแม้แต่กล้ามท้องบุรุษด้วยซ้ำ ภาพเมื่อสักครู่นี้เกือบทำให้นางหัวใจวายตายเป็นครั้งที่สองเสียแล้ว เหลียนฮวาเอ๋ยนี่คือบทลงโทษที่เจ้าอายุล่วงเข้าสามสิบ แต่ยังไม่เคยมีแม้กระทั่งคนรู้ใจ นางได้แต่ก่นด่าสวรรค์สาปแช่งนรก ที่ทำให้นางต้องมามีชีวิตเช่นนี้…
การที่มีร่างกายเป็นที่ต้องการของบุรุษมากมายทำให้นางที่หลงยุคเข้ามาอยู่ในร่างนี้ต้องปลอมแปลงตนเองให้เป็นบุรุษหน้าตาอัปลักษณ์ แต่เหตุไฉนบุรุษที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นที่ต้องการมากที่สุดของสตรี ใบหน้าของเขารูปงามสลักเสลาราวหยก ไม่ว่านางจะไปที่ใดก็ล้วนแต่มีเขาคอยวนเวียนอยู่ข้างกายเสมอ
"ดวงตาลึกโบ๋ โหนกแก้มใหญ่ ผิวดำคล้ำและยังฟันเหยิน ด้วยรูปลักษณ์นี้ของเจ้าข้าบอกได้คำเดียวว่าช่างอัปลักษณ์ยิ่งนัก แล้วหย่งอ๋องชมชอบสิ่งใดในตัวเจ้า" จางซีเอ่อกวาดมองเหลียนฮวาตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า เหลียนฮวายืนนิ่งไร้ซึ่งท่าทีโต้ตอบ นางรู้สึกเหนื่อยใจกับบุรุษผู้นี้ที่ช่างขยันคอยแต่จับผิดนางเหลือเกิน
"ถึงแม้นจะชมชอบในบุรุษเพศเดียวกัน ก็ควรที่จะเลือกหน้าตาที่ดีกว่านี้ ข้าไม่เข้าใจจริงๆว่า 'หย่งเล่อ' กำลังคิดอันใดของเขาถึงได้หลงใหลในตัวเจ้านัก"
'คำก็อัปลักษณ์สองคำก็อัปลักษณ์ คอยดูเถิดหากท่านได้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของข้าแล้ว ยังจะกล่าวเช่นนี้อีกหรือไม่'

บุรุษที่สามารถถือครองหัวใจของสตรีที่ถือกำเนิดจากดอกเหลียนฮวาจะได้รับชีวิตอมตะมาครอง แต่เหตุใดเมื่อนางมอบใจให้เขาแล้ว บุรุษผู้นี้กลับมีคู่หมั้นคู่หมายเสียแล้วเล่า