ร้ายบัญชารัก

เพราะต่างหูข้างเดียวของเขาที่ยัดเยียดใส่ให้เธอ กลายเป็นการประกาศว่าเธอคือผู้หญิงของเขาเสียอย่างนั้น...
เขาร้ายแสนร้าย แต่เธอก็กลับรักแสนรักอย่างไม่รู้ตัว

“ที่คุณไคล์ปฏิเสธไม่ต้องการเงินคืน ก็เพราะต้องการสิ่งนี้จากทับทิมใช่ไหมล่ะคะ ได้ค่ะทับทิมจะให้คุณไคล์ แล้วเมื่อได้ไปแล้ว ทับทิมขอร้องให้คุณไคล์ปล่อยทับทิมไปเถอะนะคะ ถือว่าเราหมดสิ้นบุญคุณต่อกัน ทุกอย่างระหว่างเราที่เกิดขึ้นทั้งหมดก็ถือว่าจบสิ้น ไม่มีอะไรติดค้างกันอีก นะคะ” แม้จะเอ่ยเหมือนต้องการอิสระและพร้อมจะไปจากชีวิตของเขา แต่ทำไมนะน้ำตาของเธอถึงได้เอ่อล้นออกมามากมายขนาดนี้ น้ำเสียงที่เอ่ยออกมาอีกต่อจากนั้นจึงสั่นพร่าไปหมด “เอาไปเถอะค่ะ...สิ่งที่คุณไคล์ต้องการจากทับทิม ทับทิมพร้อมแล้วค่ะ”

ดวงตารื้นน้ำของหญิงสาวปิดลงช้าๆ เธอเอนกายขึ้นหาเขาราวกับพร้อมใจและยินยอมกับสิ่งที่เขาจะทำต่อไปทั้งหมด คามินกัดฟันแน่น ทั้งโกรธทั้งโมโห แต่ไม่มากเท่ากับความรู้สึกปวดร้าวที่หัวใจ ทำไมทาริกาถึงพูดกับเขาเช่นนี้ คิดว่าเสียตัวให้เขาแล้วจะจบๆ ไปง่ายๆ หรือไง เธอคิดว่าเขาต้องการเธอเพียงแค่นี้หรือไงกัน

“คิดว่าตัวเองมีค่าสูงมากขนาดนั้นเลยหรือไงทับทิม ถึงจะนอนกับผมครั้งเดียวแล้วจะจบบุญคุณทุกอย่างได้” ทั้งที่ไม่คิดว่าจะเรียกร้องบุญคุณอะไรทั้งนั้นมาก่อน ไม่เคยต้องการเงินคืนหรือต้องการให้เธอตอบแทนอะไรนอกจากอยู่กับเขา แต่ถึงตอนนี้อารมณ์ที่อยู่เหนือเหตุผลทั้งหมดก็ทำให้เขาหลุดปากพูดออกไปแล้ว “เปล่าเลยคุณไม่มีค่ามากขนาดนั้น ที่ผมอยากจะนอนกับคุณมันก็แค่หากิจกรรมคั่นเวลาทำในบ้าน และนึกอยากจะเป็นผู้ชายคนแรกของคุณก็เท่านั้น”

“ถ้าอย่างนั้นจะกี่ครั้งก็เอาไปสิคะ แต่รีบๆ ทำนะ แค่คืนนี้เท่านั้น แล้วทับทิมจะไปทันที” เธอตะคอกใส่หน้าเขาทั้งน้ำตานองหน้า คนใจร้าย ใจดำที่สุด ใช่สินะ...เธอไม่มีค่าสำหรับเขาอยู่แล้ว ที่ผ่านมาก็ต้องการเธอมาเป็นของเล่นคั่นเวลาความเบื่อหน่ายเท่านั้นเอง แล้วก็พร้อมจะทิ้งอย่างที่เขาตั้งใจแต่แรก

พอแล้วทาริกาไม่ต้องซื้อเวลาอีกแล้ว มอบให้เขาเป็นชายคนแรกของเธอไปตามที่ใจเขาต้องการ แล้วเธอก็ควรไปจากชีวิตของผู้ชายคนนี้สักที

“เร็วสิคะ รออะไรอีก” เธอร้องถาม เมื่อเห็นเขาชะงักงันจ้องหน้าเธอตาไม่กะพริบ

คามินหัวใจไหววูบ เขากลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก กำมือแน่น ขบกรามเกร็งจนเส้นเอ็นนูน มือใหญ่ทุบแรงๆ กับพนักพิงโซฟาระบายอารมณ์หลากหลายที่ประดังประเดเข้ามาทั้งหมดในยามนี้ ก่อนจะลุกพรวดลงจากร่างแบบบางที่นอนเปลือยอยู่เบื้องล่าง ลงจากโซฟาแล้วก้าวอาดๆ หายเข้าไปในห้องนอนโดยไม่หันหลังกลับมามองคนที่นอนร้องไห้สะอื้นอยู่ข้างหลังอีกเลย

ไม่นานเสียงข้าวของในห้องนอนของชายหนุ่มก็ตกแตกเกลื่อนกระจาย และตามมาด้วยเสียงห้าวตะโกนลั่นดังก้อง ซึ่งมันดังพอจะให้ทาริกาได้ยิน

“โธ่เว้ย! ผู้หญิงโง่ อยากไปจากผมนักใช่ไหม ชาตินี้ก็อย่าหวังเลย”

==============