ดัชเชสของผม

มิเชล บีสัน 

เป็นเด็กผู้หญิงที่มีผิวขาวดังหิมะ ดวงตาสีฟ้าแล้วมาผมสีทองสวยดูสะดุดใครต่างที่เห็นก็หลงไหล เธอมีนิสัยที่สดใสร่าเริง รักสัตว์เป็นผู้หญิงที่อ่อนโยนมาก แต่เธอก็น่าสงสารที่ถูกแม่เลี้ยงใช้งานหนักเหมือนเป็นคนใช้

ราฟาเอล ฮอลแลนด์

เป็นหนุ่มหล่อที่มีอายุพอสมควร เขามีสีผิวที่ข้มกับใบหน้าที่คมจนบาดใจสาวหลายๆคน เขานั้นเป็นทายาทเพียงคนเดียวของฮอลแลนด์เขาเลยต้องรับตำแหน่งท่านดยุก ที่เมืองบาธ 

ว้าย!

ราฟาเอลที่เห็นว่าเธอกำลังจะล้มแล้วเธอก็อุทานออกมาเขารีบไปช้อนตัวเธอขึ้นมาไว้ในอ้อมแขนแล้วอุ้มเธอไว้ แต่ตอนนี้เธอก็ยังไม่ยอมลืมตาเพราะยังตกใจอยู่

"มิเชลลืมตาได้แล้ว" เขาเรียกเธอ

"ทำเรื่องหน้าอายอีกแล้ว สภาพดูไม่ได้เลย" เธอลืมขึ้นมาก็เห็นที่อุ้มเธออยู่ก็หน้าแดงเลย

"ผมเห็นมิเชลจะล้มเลย คว้าตัวมาอุ้มไว้" เขาพูดแบบนั้นก็ยิ่งเขิลไปอีก

"ปล่อยมิเชลลงเถอะค่ะ ถ้าคนอื่นมาเห็นจะดูไม่ดีเอาได้นะ" เธอพูดเพราะเป็นห่วงภาพลักษณ์ของเขา

"ก็ได้ครับ มิเชลเดินไว้ใช่ไหม" เธอก็พยักหน้า แล้วเขาก็วางเธอลงพื้นแล้วให้เธอเดิน

อุ๊ย!

พอเธอลองเดินก็เจ็บข้อเท้า เขาเลยเดินมาประคองเธอไว้ หน้าจะข้อเท้าพลิก

"น่าจะข้อเท้าพลิกแน่เลย " เธอพยักหน้า

ว้ายยย

"ราฟาเอลประคองไปก็ได้นี้ไม่เห็นต้องอุ้มเลย" เธอพูดบ่นเขา

"อย่าดื้อได้ไหม " เขาหันไปดุเธอด้วยสายตา