ตราบาป ต้องห้ามรัก Omegaverse (จบ)

เมื่อความสัมพันธ์มันเกินกว่าความเป็นพี่น้อง ความรักที่ไม่ควรเกิด พลันค่อยๆก่อตัวท่ามกลางตราบาป เกิดเป็นรักต้องห้ามระหว่างสายเลือด

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


“อ้าว จะไปไหนวะ” เสียงของพี่แม็คเอ่ยถาม ผมยู่ปากไม่ตอบ พลางเดินเซไปหาเป้าหมาย
ตุ้บ! “เฮ้ย! พี่ชาย” ใหญ่ดูตกใจมาก ที่ผมทิ้งตัวนั่งลงข้างๆ พลางปรือตามองใบหน้าหล่อคมนั้น
“หิวน้ำ”
“ห๊ะ?” คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันแน่น
“หิวน้ำ!” ผมตะโกนจนสุดเสียงบอกความต้องการของตัวเอง นั้นจึงทำให้ใหญ่ยกยิ้มขำ
“โอเคๆ ผมได้ยินแล้ว” น้องชายยกมือสั่งน้ำเปล่าให้ ผมกวาดสายตามองไปรอบๆ ได้กลิ่นหอมๆของไวน์ขาวมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว แต่กลิ่นในผับมันตีกันไปหมด
“พี่เมาหรอ” ผมหันมองหน้าใหญ่ พลันขมวดคิ้วเข้าหากัน ก่อนจะยื่นใบหน้าเข้าไปดมกลิ่นใกล้ๆ
อ่า...ใช่ กลิ่นไวน์ขาว
หอม...
ผมเลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้กลิ่นที่พึงพอใจมากขึ้น และทำให้กลิ่นเลมอนกระจายออกมาโดยไม่รู้ตัว
“พี่ชาย...” เสียงเข้มเอ่ยเรียกไม่เต็มเสียง มือหนาดันตัวผมออกห่าง ใบหน้าแดงของใหญ่ดูตลกดี ตลกมากจนผมอดที่จะขำไม่ได้
“นาย คิคิ หน้าตลก” นิ้วเรียวจิ้มแก้มของใหญ่ เด็กตรงหน้ากวาดสายตาไม่พอใจมองเพื่อนร่วมโต๊ะที่มีแต่อัลฟ่า ทุกสายตาจับจ้องมองมาที่ผมเป็นตาเดียว สายตาของนักล่าที่เจอเหยื่อถูกใจ ทำให้ใหญ่ปล่อยกลิ่นไวน์ขาวออกมาข่มไว้ เพื่อกดดันไม่ให้อัลฟ่าหน้าไหนเข้ามายุ่ง
“หนาว...”
“เรากลับบ้านกัน และนับจากนี้ ผมขอห้ามพี่เข้าผับหรือแตะต้องของมึนเมาทุกอย่าง” ผมหรี่ตามองใบหน้าจริงจังของใหญ่ ก่อนจะชู3นิ้วทำท่าลูกเสือ
“ครับ!” ก่อนจะได้รับเสียงถอนหายใจจากคนเด็กกว่า แต่ก็ได้รับรอยยิ้มบางจากใหญ่กลับมาเช่นกัน