ก่องแก้วกวีวรณ์

บทกวียังเรืองรอง อโรคารักอักษรเท่าลมหายใจ และเป็นเพียงวณิพกผู้กรองคำ มิบังอาจเรียกตัวเองว่า “กวี” ขออนุญาตรังสรรค์บทกวีเพื่อความเรืองรองแห่งอักษรลายสือ ตราบจนชีวิตจะหาไม่ โปรดเถิด...ต่อลมหายใจให้ ‘คำ’ ไปด้วยกัน