รักเธอทุกชาติไป omegaverse

เรื่องราวของทั้งคู่ ภพแรกเป็นความรักที่ ไม่สมหวัง แสนเศร้า จึงติดตามกันมาชาติภพใหม่ที่มีอุปสรรคไม่แพ้กัน เพราะต้องมาชดใช้หนี้กรรมให้กัน ทว่ามีตัวแปรมาเชื่อมสัมพันธ์ของทั้งคู่ไว้

**ตัวอย่างบางบท ภพแรก
เย่วหลุนนอนกอดร่างที่ไร้วิญญาณของหัวหน้าโจร ปากก็พร่ำพรรณนาร่ำไห้บอกความในใจที่ค้างคาแก่หยู่เซียว จนกระทั้งหยู่เฉิงปรากฏตัวที่บนปากหลุม
เมื่อเห็นร่างที่ไร้วิญญาณของพี่ชายอยู่ในอ้อมกอดของเย่วหลุนก็เสียใจฟูมฟาย

“ผู้ใดทำพี่ข้า”

“เป็นฝีมือผู้ใด” เสียงสะอื้นร่ำไห้บนปากหลุมแข้งขาอ่อนแรง

“มือปราบสกุลเฉิง เจ้าอย่าไปแก้แค้น กลุ่มโจรกระต่ายป่าถูกกวาดล้างหมดแล้ว เจ้าจงไปใช้ชีวิตเพื่ออยู่ต่อสืบสกุลหยู่เถอะ” เฉิงเทียนเช็ดน้ำตาพูดต่ออีกว่า “หยู่เฉิง..เจ้าช่วยเมตตาข้า กลบหลุมนี้ให้ข้าที”

ผู้ที่นอนคู่กับร่างคนรักกล่าวจบ ก็ยกกระบี่แทงเข้าที่หัวใจของตัวเอง ต่อหน้าหยู่เฉิงที่นั่งมองอยู่บนปากหลุม
เลือดสีแดงสดพุ่งออกมาตามคมกระบี่ที่ถูกดึงออก ก่อนสิ้นใจเฉิงเทียนตระกองกอดหยู่เซียวแน่น

“หยู่เซียว ข้าจะตามไปรักเจ้าทุกชาติ” เป็นคำพูดสุดท้ายที่เอ่ยออกมาอย่างแผ่วเบาก่อนสิ้นใจดับไป…


**ตัวอย่างบางบท ภพสอง

ก่อนจะลงจากรถ

“หลอดครับ หลอดมีอะไรหลอดบอกแม่ได้เลยนะครับ” ณภัทรพยายามปลอบลูกชายที่ดูเหมือนเศร้า ยิ่งทิกเกอร์โตขึ้นหน้าตาทิกเกอร์กลับยิ่งเหมือนผู้ชายคนนั้น ยิ่งดวงตาที่ดุเอาเรื่องยิ่งถอดแบบออกมา

“หลอดโดนเพื่อนล้อว่าเป็นลูกไม่มีพ่อ” ทิกเกอร์บอกแม่หลังจากนั่งนิ่งก้มหน้าอยู่สักพักแล้วเงยหน้าขึ้นมาสบตากับผู้เป็นแม่

ณภัทรดึงตัวลูกชายตัวน้อยเข้าไปสวมกอดพร้อมอธิบายว่า

“หลอดมีพ่อนะครับ แต่พ่อของหลอดตอนนี้กำลังมองลงมาที่หลอดจากสวรรค์อยู่นั่นเอง พ่อเขาต้องไปอยู่บน สวรรค์ แต่พ่อเขาก็รักหลอด รักมากเลยนะครับ” พูดจบก็ก้มไปหอมหัวลูกชายย้ำๆ พร้อมพูดกับลูกชายต่อ

“ถ้าเพื่อนล้ออีก หลอดก็บอกไปว่าหลอดมีพ่อ ถ้าหลอดไม่มีพ่อ หลอดจะเกิดมาได้อย่างไร เข้าใจไหมครับหลอด” ณภัทรสอนลูกชาย

“เข้าใจครับ” หนูน้อยทิกเกอร์ตอบแม่พร้อมยกยิ้มที่มุมปากให้แม่ ณภัทรเห็นรอยยิ้มแบบนี้ก็ยิ่งคิดถึงหน้าใครคนหนึ่งทับซ้อนขึ้นมาตลอด แทนที่จะเป็นหน้าของคิม

“งั้นเราเข้าบ้าน แม่จะทอดมันฝรั่งอร่อยๆ ให้กินดีไหม”

“ดีครับ” หนูน้อยในวัย 4 ขวบพยักหน้าเปิดประตูเดินลงจากรถเอง...


**ตัวอย่างบางบท

ลีโอนั่งยองๆ ยื่นกล่องหุ่นยนต์ให้เด็กน้อย

ส่วนเจ้าหนูน้อย เมื่อเห็นลีโอก็กระโดดกอดเอาหน้าถูไถลีโอปานหมาน้อยที่พลัดหลงเจ้าของแล้วหาเจ้าของเจอ

“หนูชื่ออะไรครับ” ลีโอถามพลางอุ้มเด็กน้อยขยับออกจากแถวเพื่อให้เด็กคนอื่นมารับของแจกต่อได้

“ทิกเกอร์ครับ” หนูน้อยตอบเสียงใสหลังจากผละออกจากตัวของลีโอแป๊บหนึ่งแล้วกอดต่อ

“แต่แม่เรียกว่า ‘หลอด’ คุณเรียกหลอดว่าหลอดได้นะครับ หลอดอนุญาต” หนูน้อยช้อนตามองหน้าลีโอขณะพูด วงแขนเล็กๆ ยังกอดลีโอแน่น ด้วยเพราะสายใยสายสัมพันธ์ของอัลฟ่านั้นเข้มข้นสื่อถึงกัน หนูน้อยทิกเกอร์ก็พูดออกมาว่า

“คุณมาเป็น..พ่อหลอดได้ไหม เดี๋ยวหลอดขอแม่ให้” เมื่อได้ยินประโยคนี้ลีโอถึงกับยกยิ้มชอบใจในความไม่ประสาของเด็กน้อย

“แล้วพ่อหนูไม่ว่าน้าเอาเหรอครับ” ลีโอเอ่ยถามพร้อมส่งยิ้มไปให้ทิกเกอร์

“ต้องเรียกหลอด” หนูน้อยย้ำแล้วพูดต่อเสียงใส

“พ่อไม่อยู่แล้ว พ่อไปอยู่บนสวรรค์..คอยมองหลอดกับแม่อยู่บนฟ้า”

เมื่อลีโอได้ยินคำตอบที่หนูน้อยพูดก็รู้สึกสงสารและเอ็นดูเด็กคนนี้มากกว่าเดิมหลายเท่า ‘คงจะขาดความอบอุ่น’ ลีโอคิดในใจ

แล้วบอกกับหนูน้อยว่า “ถ้าแม่หนูอนุญาต น้ายินดีเป็นพ่อหนู น้าก็อยากมีลูกน่ารักๆ แบบหนูเหมือนกัน”

“ให้เรียกหลอด..บอกว่าให้เรียกหลอด..เหมือนที่แม่เรียก” หนูน้อยแย้งอีกครั้ง

“ครับๆ หลอด..ก็..หลอด” ลีโอยอมตกลงเรียกหนูน้อยว่าหลอดตามคำสั่งจากปากน้อยๆ ด้วยความรู้สึกรัก และเอ็นดูสุดขั้วหัวใจ

‘น้าชักอยากจะหน้าแม่หนูซะแล้วสิ ว่าหน้าตาเป็นอย่างไร ทำไมมีลูกได้น่ารักขนาดนี้’ ลีโอคิดในใจ