Please อย่าหยุดรักกันเลย

นิยายเรื่องนี้ยังคงเบา ๆ สบาย ๆ ไม่มีปมไม่ดราม่าอะไรมากนัก เป็นเรื่องราวของภูมิ (พี่ชายภีมจากเรื่องข้างหน้ามีรัก) และขวัญ เพื่อนสนิทที่หายจากกันไปร่วมแปดปี กลับมาเจอกันอีกทีก็ดันมีชะตากรรมที่เหมือนกัน จึงตกลงปลงใจที่จะแต่งงานกันเพื่อให้ตัวเองรอดจากการถูกจับคู่ แต่คนหนึ่งดันรู้สึกจริง ๆ รู้สึกมาตั้งแต่ 8ปีที่แล้ว…

*****กดทดลองอ่านก่อนตัดสินใจซื้อ*****
“ขวัญมาแต่งงานกับภูมิไหม ภูมิก็โดนแม่บังคับให้แต่งงานกับคนอื่น เราสองคนมีชะตากรรมเดียวกันเลยนะ” ภูมิพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง หากเขาและเธอแต่งงานกันก็ไม่ต้องไปแต่งกับใครก็ไม่รู้
ดวงตาคู่สวยมองภูมิไม่กะพริบ ในสมองคิดเรื่องที่ไปขอพรเมื่อวันก่อน หรือว่าภูมิจะเป็นคนที่เบื้องบนส่งมาให้ตามสเปกที่เธอขอ วันนั้นภาพคนที่แว้บเข้ามาในสมองก็คือภูมินี่แหละ
ตอนแรกคิดว่าจะมีผัวเพราะแม่หาให้ แต่ตอนนี้ชักไม่มั่นใจเสียแล้วสิ…
ภูมิก็โดนแม่หาคู่ให้ เธอเองก็โดนแม่หาคู่ให้ แถมยังนัดมาที่โรงแรมเดียวกันอีก ต้องไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่ ๆ เขาต้องเป็นคนที่เจ้าแม่ส่งมาให้แน่นอน
หูยยยย ได้ตามสเปกที่ขอจริง ๆ ด้วย รีวิวเหล่านั้นไม่จกตา และเธอก็คงต้องรีวิวแล้วด้วยแหละแบบนี้
“ขวัญ” ภูมิเห็นว่าขวัญเงียบอยู่นานจึงเรียกเบา ๆ เจ้าของชื่อสะดุ้งเมื่อถูกปลุกจากห้วงความคิด
“แต่งงานกันกี่ปี” การแต่งงานที่ไม่ได้เกิดขึ้นจากความรักของภูมิ…คงต้องมีจำนวนปีระบุไว้บ้าง
“ไม่มีกำหนด”
“หื้อ”
“ภูมิไม่ได้คิดมาอะ เราก็อยู่กันไปยาว ๆ เลยก็ได้นี่”
อยู่กันไปยาว ๆ นี่ยาวขนาดไหน? ตลอดชีวิตเลยหรือเปล่า…


*****
“ขวัญ”
“ขวัญหยุดก่อน”
“เพียงขวัญ!!!”
สองขาเรียวหยุดชะงักเมื่อเจ้าของเสียงทุ้มตะโกนชื่อจริงที่เขาชอบนักชอบหนา ดวงตาคู่สวยฉายแววความอึดอัดระคนเศร้าจับจ้องไปยังต้นเสียง
“มีอะไร” หนีมาตั้งหลายเดือนแล้วยังจะตามมาเจอจนได้อีก
ภูมิสืบเท้าก้าวยาว ๆ มาหยุดยืนตรงหน้า ในขณะเดียวกันเท้าเรียวเล็กก็ก้าวถอยหลังไป บ่งบอกชัดเจนว่าเธอไม่อยากเข้าใกล้ เขาเลยจำเป็นที่จะหยุดอยู่กับที่ มันน่าจะดีกว่าการที่เขาต้องเห็นขวัญถอยหนีออกไปเรื่อย ๆ
“ที่ขวัญขอ…” ภูมิเงียบไปชั่วอึดใจ “ภูมิไม่ให้”
เครื่องหมายคำถามผุดขึ้นบนใบหน้าของขวัญเต็มไปหมด ในวันที่ขวัญขอไม่เห็นพูดอย่างนี้ แต่พอเธอออกมาแล้วกลับมาบอกเนี่ยนะ หญิงสาวถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ด้วยความระอา
“อย่าลืมข้อตกลง” พูดเพียงเท่านั้นขวัญก็หมุนตัวหันหลังให้แล้วเดินไปที่รถคู่ใจของตัวเอง แต่แล้วก็มีแรงฉุดแขนจากทางด้านหลังทำให้ร่างอวบอิ่มถลาเข้าชนกับอีกฝ่ายเข้าเต็ม ๆ
“แล้วถ้าภูมิขอขวัญบ้างล่ะ”
“ไม่มีในข้อตกลง”
“ภูมิเพิ่มเอง”
“นิสัย…แล้วจะขออะไร”
“ภูมิจะขอว่า…อย่าหยุดรักภูมิเลยนะขวัญ” เขาแสดงความอ้อนวอนผ่านทางดวงตา
“ได้”
ภูมิคลี่ยิ้มออกมาด้วยความดีใจ “จะกลับไปอยู่ด้วยกันแล้วใช่ไหม ไปวันนี้เลยป้ะ เดี๋ยวภูมิไปช่วยขนของ”
“ไม่ได้จะกลับไปอยู่ด้วย ขวัญแค่ตอบตกลงว่าจะไม่หยุดรักภูมิ เพราะขวัญไม่เคยทำได้ตั้งแต่มอหกแล้ว แต่เรื่องระหว่างเรามันจบลงตรงนี้ดีที่สุดแล้วภูมิ” ขวัญระบายยิ้มบาง ๆ

*****


ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนค่ะ^^