นิทานหน้าสุดท้าย

เธอยิ้มกว้างแต่แววตายังคงว่างเปล่าราวกับว่าไม่มีชีวิตอยู่แล้ว หนูนิจับมือเขาไว้ด้วยมือเย็นจัดของเธอแล้วหมุนตัวหันหลังนิ่งอยู่แบบนั้นไม่รู้ว่าเพราะอะไร เขาอยากจะลุกไปดึงเธอเข้ามากอดปลอบใจแต่ว่าร่างกายไม่สามารถจะขยับเขยื้อนได้เลย เสียงที่มีก็หายไปจนกลายเป็นการอ้าปากพะงาบแทน เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับร่างกายกันแน่แต่เท่าที่รู้คือความรู้สึกวูบโหวงในใจคล้ายว่าจะเสียของรักไปตลอดกาล อากาศรอบตัวหนาวเย็นมากยิ่งขึ้นและมือเราก็ค่อยๆ หลุดออกจากกันช้าๆ จนน่าใจหาย

เขายังไม่อยากให้เธอหายไปไหนเลย

อยู่ด้วยกันต่อเถอะที่รัก...พี่ขอร้อง!!!

"รู้ไหมคะว่าถ้าตายแล้วขึ้นสวรรค์อย่างที่พี่สองบอก...สวรรค์ที่ไม่มีพี่สองมันคงมืดมน เหน็บหนาวและไม่มีทางมีความสุขได้เลย"
-- -- --
-- -- --
เนื้อเรื่องแยกจากนิทานของคนรักเก่า