สงครามมาเฟีย ภาค 1

บทนำ

<ต่อ พากย์>

ภาพของเด็กหนุ่มอายุเพียง 11 ปี ที่ก าลังถอดเสื้อยืดสีดำออก เผยให้เห็นเรือนร่างและร่องอกที่งดงาม
สองขายาวที่สวมเพียงกางเกงขายาวสามส่วน กำลังทำท่าเข้าที่และโก่งตัว

ปัง!!!

เมื่อเสียงปื นที่ถูกลั่นไกดังก้องไปทั่วทั้งลานหญ้าที่ตรงเชิงเขา
ร่างโปร่งที่แข็งแกร่งก็ออกตัววิ่งไปคู่กับม้าตัวสีขาว
ตัวเปลือยท่อนบนผิวผ่องโดนเหงื่อเกาะพราวเมื่อเร่งความเร็วแข่งไปกับม้าตัวโปรดของเขา ฝีเท้าคู่เรียวก้าวไปพร้อมกันกับม้าอย่างพริ้วไสวทุกการเคลื่อนไหวของแทนล้วนกลายเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันกับทุกจังหวะการย่างก้าวฝีเท้าม้า จนแทบจับเดาทางได้ยาก ว่าระหว่างคนหรือว่าม้าแข่งกันแน่ ที่จะเป็นผู้ที่จะกุมชัยในการวิ่งแข่งในครั้งนี้!

“มึงเห็นมันแล้วใช่มั้ยหะไอ้ต่อ!? ถ้ามึงอยากเป็นผู้ที่ชนะ! มึงจะต้องทำได้ดีให้มากกว่าที่ไอ้แทนมันทำได้!!!”
ปู่ผมพูดขึ้นในขณะที่ดวงตาท่านก็ยังคงจับจ้องไปที่ร่างโปร่งเพรียวของเด็กชายเนื้อกายแกร่งมีมัดกล้ามน้อยตามสัดส่วนสมวัยเท่าเด็กอายุ11 ปีทั่วไป ซึ่งมีความสูงไม่เกิน 155 และกำลังออกวิ่งไปพร้อมกันกับม้าของเขา….
ผมไม่เคยเห็นอะไรที่มันเก่งกาจขนาดนั้น คนที่มีชีวิต มีเลือดเนื้อ ปล่อยกายตัวเองให้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกันกับม้า และออกวิ่งแข่งไปกับมัน ราวกับทั้งมันและทั้งม้าเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ทุกย่างก้าวหยิบยกวางขึ้นได้อย่างพร้อมเพรียงกัน จนผมนั้นเริ่มกลัวและรู้สึกขนลุก ทั้ง ๆ ที่เด็กคนนี้คงอายุน้อยกว่าผมอยู่หลายปี

“หาจุดอ่อนมันให้เจอ และมึงก็ต้องล้มมันให้ได้!”
เสียงของนายท่านที่ดังขึ้นข้างๆร่างแข็งแกร่งกำยำของผม ทำให้ผมเผลอกำหมัดสองข้างตนไปโดยอัตโนมัติ

“ตระกูลเราไม่เคยมีใครแพ้ และครั้งนี้ไปจนถึงรุ่นของพวกมึง ก็ห้ามมีใครแพ้!มึงเข้าใจมั๊ย!?”
เสียงนายท่านหัวหน้าตระกูลรัตนพิบูรณ์บดี..ที่กระซิบเสียงเหี้ยมเกรียมกรอกลงมาที่ใบหูของผมนั้น ก็คือเสียงของคุณปู่ ที่พาผมมาซุ่มดูการฝึกคนให้แกร่งเหมือนกันกับม้าของพวกไร่ข้างๆ ซึ่งพวกเราไม่ถูกกัน เท่าที่ผมจำความได้ตระกูลเรากับไร่ศิรวัติก็เป็นคู่แข่งกันมาโดยตลอด ที่นี่ไม่ต่างจากค่ายกักกันของพวกทหารหน่วยกองกำลังรบพิเศษของภาคเอกชน ที่พร้อมเข้าจู่โจม

ในทุกๆ ครั้งที่ปู่เห็นว่าไอ้พวกไร่ข้างๆ มันถูกฝึกให้หนักมากสักแค่ไหน พวกผมก็มักจะโดนและเจอฝึกหนักไปมากกว่าพวกไร่ข้าง ๆ สามเท่า
ตฤณภพ!
เตชินท์ !
พี่ชายทั้งสองคนของผม ถูกส่งให้ไปประจ าการอีกคนละฟากฝั่งของแต่ละทวีป
และผม คือ ต่อภพ ลูกชายคนเล็กของวงตระกูลรัตนพิบูรณ์บดี
เกิดมาก็ถูกเปรียบเทียบให้ต้องเลือกข้าง และต้องลงแข่งขันกันทุกสนาม
เพื่อที่จะเอาชนะเด็กอายุ11 ปีคนนั้น ทายาทของต้นตระกูลดังที่มีชื่อเสียงอันดับต้นๆ เบอร์ของโลก ซึ่งครอบครัวมันมีส่วนที่ทำให้คุณพ่อของผมนั้นต้องตาย
พวกเราทั้งสามคนสามพี่น้อง จึงต้องเลือกฝั่งฝ่าย และถูกประกบจับคู่ให้เพื่อลงห่ำหั่น แข่งท้าชิงกันกับ
พวกศิรวัติกันในทุกสนามที่คนของต้นตระกูลมาเฟียนั้นมันลงแข่งกัน…


<แทน พากย์>

‘ม้าคือจิตวิญญาณชีวิตของพวกชาวไร่ ม้าคือเพื่อนเรา ม้าคือผู้พิทักษ์คุ้มครอง
เป็นยานพาหนะของเรา จ าเอาไว้ว่าลูกจะต้องดูแลม้าให้ดีๆนะแทน แล้วม้าก็จะดูแลแทน’
นี่คือคำพูดของพ่อผม ทุกครั้งที่ผมได้ก้าวข้ามผ่านความกลัว ของค าว่า ‘กลัวแพ้’
หรือแม้แต่กระทั่ง คำที่ว่ากลัวจะทำไม่ได้ มันทำให้ผมเริ่มกระหายอยากที่จะเป็นผู้ชนะในทุกๆ ผลงานของการแข่งขัน เมื่อผมกลายเป็นผู้กุมชัยในทุกๆ รอบจากการท้าชิง มันทำให้ผมเริ่มเสพติดกระหายการลิ้มรสของผู้กุมชัยชนะ



***********
ฝากผลงานสงครามมาเฟีย ภาค1 ค่ะ...