ปอบนรกยึดร่าง บ้านนาพวง

รถแล่นตรงเข้าไปใกล้หมู่บ้านขึ้นเรื่อยๆ ทว่าน่าแปลกที่เขามองไม่เห็นแสงไฟวอมแวมจากบ้านหลังไหนเลย
‘นี่พึ่งจะทุ่มเอง ทำไมชาวบ้านนอนกันเร็วจังนะ’ เขานึกสงสัยอยู่ในใจ ยิ่งพอรถแล่นผ่านบ้านเรือนชาวบ้านไปหลายหลัง เขาก็ยิ่งสัมผัสถึงความผิดปกติมากขึ้นเรื่อยๆ อย่าว่าแต่คนเลย หมู่หมากาไก่สักตัวเขาก็ไม่แลเห็น ทุกอย่างมันดูนิ่งเงียบไร้ชีวิต ประดุจถูกความตายเข้าครอบงำไว้จนหมดแล้ว
จนเมื่อรถแล่นไปเกือบจะถึงหน้าบ้าน จู่ๆ มีหมาดำตัวหนึ่งวิ่งพรวดออกมาตัดหน้ารถ หายแวบไปในเงามืดของอีกฟากหนึ่งของถนน วินาทีนั้นไม่รู้ว่า มีใครมองเห็นเหมือนเขาไหม ว่าหัวหมานั่นมันเป็นหัวคน! เขาตกใจนิ่งค้าง แต่เมื่อไม่เห็นว่าลุงคนขับหรือยี่สกจะพูดหรือทักว่าอะไร เขาเลยรีบวางหน้าให้เป็นปกติ เพื่อไม่ให้ยี่สกกลัว
‘เราคงจะตาฝาดไป’ เขาปลอบใจตัวเอง ทั้งที่ใจยังไหวระริกกับสิ่งที่เห็นในเมื่อครู่