น้ำขิงของเฮียปราน

เมื่อชีวิตมีแต่มรสุมถาโถมเข้ามาไม่หยุดพัก มองไปทางไหนก็เจอแต่ทางตัน แล้วเด็กที่เพิ่งสอบเข้ามหา'ลัย อย่างฉันจะต้องทำอย่างไร ถึงจะผ่านมันไปได้
ฉันครุ่นคิดสับสนวนไป จนสุดท้ายก็ตัดสินใจเลือกทางที่คิดว่าบ้าที่สุดในชีวิต

ส่วนหนึ่งของเรื่อง
“คุณคือคุณปรานนท์ใช่ไหม เอ่อ คะ” ฉันถามตะกุกตะกัก ยอมรับว่าการเผชิญหน้ากับเขาเล่นเอาใจเต้นแรงจนแทบบ้า
“เธอเป็นใคร มาขวางหน้ารถทำไม รู้ไหมมันอันตราย” พอเปิดปากเขาก็ต่อว่าฉันชุดใหญ่ ใบหน้าหล่อเหลามีความสงสัย โดยเฉพาะดวงตา
“คุณใช่คุณปรานนท์หรือเปล่าล่ะคะ” ฉันถามย้ำ เจ้าของรถจึงปิดประตูแล้วเดินมาหยุดตรงหน้าฉัน
“ถ้าใช่ แล้วจะทำไม” ดวงตาคมดุของเขากวาดมองฉันตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า หากเป็นคนอื่นมองฉันคงคิดว่าหยาบคาย แต่ดวงตาของผู้ชายคนนี้กลับ แฝงความอันตราย
“ฉันอยากเป็นเด็กคุณ!”

ใช่ นั่นคือเส้นทางที่ฉันเลือก การเป็นเด็กเสี่ย!

**อาจมีเนื้อหาและการกระทำที่ไม่เหมาะสมแก่การลอกเลียนแบบ ควรใช้วิจารญาณในการอ่านนะคะ